[CO SIĘ DZIAŁO PRZED ROZBUDOWĄ]

Kamila

[wchodzą Mason i Kamila]
Weszli do środka, a raczej on ją przyprowadził, bo miała zawiązane oczy i bidulka nic nie widziała. Mężczyzna dobrze ją prowadził, bo o nic się nie obiła. Widziała ciemność, ale czuła miłą atmosferę w lokalu, więc zaczęła się domyślać, gdzie być może się znajduje. Po dłuższej chwili doszli do odpowiedniego stolika...

Przyglądała się "podróży" tej zakochanej pary i uśmiechała się do siebie. Gdy ta parka zniknęła jej z oczu, to wyglądała sobie spokojnie za okno i popijała sobie jakiś tam napój.

Arno

W końcu doszli do tego odosobnionego miejsca i on ją "posadził" na krześle, po chwili stanął za nią i rozwiązał jej opaskę z oczu. Położył dłonie na jej ramionach i powiedział :
- Tadam. - atmosfera była naprawdę miła - a to dopiero był początek, nikt (prawie nikt) nie będzie im przeszkadzał.

Kamila

Przez chwilę się rozglądała po pomieszczeniu.
- Tu jest... ślicznie. - powiedziała. No miała rację, że mu ufała, bo wiedziała, że nie zgwałci jej w pierwszych lepszych krzakach.

Arno

/ hahah jaki text xD no wiesz co.? /

Usiadł naprzeciwko niej i z błyskiem w oku spojrzał się na nią i uśmiechnął.
- A co myślałaś? - uniósł brwi.

Kelner podał im menu i zaczął zastanawiać się co wybrać - nie szkoda mu kasy.

Kamila

- Myślałam, że może... a już nic. Może zamówimy homara ? - wstydziła się swoich myśli, więc ich nie powiedziała. Za to uśmiechnęła się słodko i znów skryła twarz w karcie dań.
/ja tam nie wiem co się w twojej głowie kryje

Arno

- Ja mam ochotę na bażanta po burgundzku w ziołach (

) - uniósł obie brwi z uśmiechem i spojrzał na nią znad karty.

Kamila

- Może być. - poszukała go na swojej karcie dań i przewróciła oczami patrząc na cenę. - Czy to aby nie za drogie ? - spytała również zerkając na niego znad karty.

Arno

- Kochanie... - westchnął - Mam zamówić coś droższego? - roześmiał się unosząc obie brwi. - Nie martw się o to.

Kamila

- No to zdaję się na twój gust. Możesz zamówić tego bażanta. - no i odłożyła kartę dań na stolik, a się na to zgodziła, bo wybredna wcale nie była.

Arno

No to kelner do nich podszedł i odebrał zamówienie, oraz spytał o wino.
Patrząc Kamili w oczy i uśmiechając się tak śmiesznie spytał:
- Jakie sobie wino chcesz kochanie?

Kamila

- Czerwone, wytrawne. - no i podała tą nazwę, ale ja jestem abstynentką, więc nie znam się dokładnie na winach.

Arno

Spojrzał do karty w grupę, którą mu podała Kamila i wybrał.
- W takim razie poprosimy Quinta da Alorna Tinto; przed podaniem dania. - podkreślił wyraźnie ostatnie słowa i uśmiechnął się słodko do Kamili.

/p.s.: masz nazwisko Kamili zle w podpisie.

/

Kamila

Również się uśmiechnęła. - Wydaje mi się, że będzie to bardzo miły wieczór. - stwierdziła nadal z uśmiechem.
/zaraz poprawię

Arno

- Nie mylisz się. - odrzekł z uśmiechem i oczekiwał zamówienia.

Kamila

- A może dziś jest jakaś ważna rocznica ? Data naszego pierwszego spotkania ? - tak o zmieniła sobie temat, bo chciała wiedzieć z jakiej okazji ta kolacja jest.

Arno

- Nic specjalnego. Po prostu bez okazji...a w zasadzie to z okazji...takiej, że Cię kocham. - odrzekł spokojnie i roześmiał się. Ah tajemniczy był. xD

Kamila

Ta tajemniczość zaczęła ją ciekawić nawet. - Też cię kocham. - powiedziała i znów się bardzo słodziutko uśmiechnęła. Wtedy przyszedł kelner, co nie ?

Arno

Dokładnie tak. Podał im WINO, które rozlał im do kieliszków. Spojrzał jej głęboko w oczy i uniósł kieliszek w górę.
- Za dzisiejszy wieczór.

Kamila

No to stuknęła kieliszkiem o jego kieliszek i upił trochę czerwonego trunku.

Arno

Uśmiechnął się i też się napił.

Kamila

- Chociaż działo się dziś sporo złego to i tak uwielbiam dzisiejszy dzień. - a powiedziała to, bo rozkoszowała się smakiem jej ulubionego wina.

Arno

Puścił jej oczko i w tej chwili przyniesiono im jedzenie.

Kamila

No to tam chyba jedli, prawda ?

Arno

Prawda. Zaczęli jeść, a w zasadzie skubać. Chwilę później do pomieszczenia weszła "orkiestra" składająca się ze skrzypków, wiolonczelistów itp.

Kamila

Zaczęli grać, a ona to już w ogóle była cała happy.
- Oni grają... świetnie. Czy to dla nas ? - spytała, bo no cóż w szoku lekkim była.

Przysłuchiwała się tej muzyce i zazdrościła tamtej kobiecie. Jakoś czuła ten miły nastrój i nawet nie chciała ruszyć się z miejsca, by iść do pustego domu.