Areszt

Granmor

-Mason! Jak dobrze Cię widzieć...... - wstała z tej pryczy czy jak to się nazywa. -Ja nie wiem... byłam w domu a potem czułam tylko ciepło ognia i jakiś głos. Nie mam pojęcia jak znalazłam się z Timmym przed nim.

Arno

Przez kraty podał jej dłoń.
- Co się stało? Jakim cudem się tu znalazłaś i czemu tak wyglądasz...? - spojrzał na nią wzrokiem zatroskanego ojca i to bardzo poważnym, zaniepokojonym.

Granmor

-To... - przełknęła ślinę i spojrzała na niego, powiedzmy że wcześniej błądziła wzrokiem po areszcie. -Nie jestem gotowa na rozmowę o tym dlaczego. Dlaczego. To pytanie i tak nie pomoże. - wzruszyła ramionami teraz wbijając wzrok w podłogę przed nią. -Mam prośbę, załatw mi jakiś lokal. Cena nie jest ważna. Na razie nie jestem w stanie odbudowywać domu. Tak się składa że nie wiem czy ma sens. - pokazała mu co ma w dłoni, no i to była ta obrączka Matta.

Arno

Zdziwił się i to bardzo widząc tą obrączkę.
- Odszedł? - uniósł obie brwi patrząc jej w oczy, ścisnął jej dłoń delikatnie - Kiedy Cię wypuszczą? - zapytał przełykając ślinę.

Granmor

-Mhm, mhm. - pokiwała tak energicznie głową. -On... ma dużo na głowie i po prostu nie ma sił na to. Rozumiem go, rozumiem.

Arno

- Nie będę mu wystawiał żadnej opinii, bo nawet nie wiem o co chodzi, Jules. - widać było, że się zmartwił. - Więc kiedy po Ciebie przyjechać?

Granmor

-Która jest godzina? - ona nie miała zegarka, praktycznie nie miała nic. No oprócz wielu zer na koncie.

Arno

- Czternasta. - powiedział i westchnął, spojrzał jej znów w oczy, bardzo chciał jej pomóc i bardzo się martwił, bo nawet nie wiedział o co chodzi.

Granmor

-Tak o osiemnastej będzie dobrze.

Future Lover

[narracja]Nagle pada strzał. Później słychać huk i krzyki. Jeszcze później krzyczących policjantów. Wszystkie drzwi zostały zamknięte.[/narracja]

Arno

- Cholera jasna...to już przestaje być śmieszne. - warknął - Czy w tym pieprzonym mieście nie może być ani jednego normalnego dnia?! - wydarł się najgłośniej jak tylko mógł, po czym westchnął i spojrzał zdezorientowany na Julie, nie wiedział co robić...
- Najpierw musiałbym stąd wyjść. - uniósł brwi.

/W tym momencie w normalnym serialu na pewno pojawiłoby się czarne tło na ekranie. XD

Granmor

Julie rozejrzała się dookoła. Nie wiedziała co się dzieje, ale nie podobało jej się to. Dziennikarze przecież nie byli na tyle zuchwali by strzelać.

Arno

- Just come down... - wyszeptał do Julie. Nie wiedział co robić, czy uciekać, czy może się gdzieś ukryć...

Granmor

-Sprawdź czy masz zasięg czy coś w tym stylu. - a ona podeszła do kamery do której wcześniej wykrzykiwała prośbę o telefon. -Hej!

Arno

- Right... - wyszeptał i zaczął szukać komórki w kieszeni. Gdy ją znalazł to ujrzał, że...CO?

Future Lover

[narracja]Że nie ma zasięgu. xD Ogólnie zgasło światło. Usłyszeliście jeszcze pare krzyków, baardzo głośnych krzyków, a później już tylko cisza.[/narracja]

Arno

- Fuck... - wyszeptał - Zero zasięgu...i co robimy? - starał się nie brzmieć na zdenerwowanego, na dodatek nie widział Julie.

Future Lover

[narracje]No i nagle światło się zapaliło i bóm.[/narracja]
Ujrzeli go. Czyścił sobie zakrwawioną brzytwę i chichotał pod nosem.

Granmor

-Nie wiem, Mason, boję się. - powiedziała jak najbardziej przerażona. Te krzyki i ciemność były okropne.

Arno

Spanikował, spojrzał na Julie ze strachem w oczach, zaczął się zastanawiać, czy nie znajdzie jakiejś broni w pobliżu, przełknął głośno ślinę.

Granmor

Powoli jej oczy przyzwyczajały się do tego mroku czy półmroku.

Future Lover

No i wreszcie spojrzał na Masona.
-Haaj.-Schował brzytwę do kieszeni. Troche bawiło go to, że spotykają się dopiero teraz. Zaczął się zbliżać do nich powoli.

Arno

- What do you want? - zapytał starając ukryć swe zdenerwowanie.

Future Lover

-Cóż... Chce skończyć twoje smutne i.. i żałosne życie.-I był już przy nich prawie że.
-Pani Walker, witam.. My się już znamy.-A to powiedział do Masona, o. xD

Arno

- Chyba nie znasz swoich ofiar wystarczająco. - skwitował jego wypowiedź o swoim życiu bez żadnej emocji na twarzy.