Dom Fordów

Nina

- No wiesz, wytwórni Patricka. Muszę tam być. Musze zacząć znów wkręcać się w atmosferę - mówiła rozgorączkowana, zbierając z łóżka ciuchy, które zdecydowała się ubrać.

Sahem

- Ale ja nie muszę iść? - zapytał trochę, jak małe dziecko, któremu nie chce się rano wstać do szkoły. No co... Nie miał ochoty nigdzie wychodzić...
Zaraz.
- Chociaż wiesz... - nie puści tam samej Sary - A może powinienem iść? - nie pomyślał tylko, że mają małe dziecko w domu, które samo sobie raczej nie poradzi...

Nina

- A co z Jamie'm? - przystanęła i spojrzała na niego, unosząc brwi.

Sahem

- No tak... - może i lepiej. Pooglądają sobie jakiś mecz, wypiją piwo... eee... dobra, zagalopował się troszkę.
- To ty idź, a ja z nim zostanę - nie uśmiechała mu się rola niańki, ale Sarze się raczej nie odmawiało. Nawet on.

Nina

- Deal - uśmiechnęła się. - Postaram się wrócić szybko - dodała, pochyliła się, żeby go pocałować i już jej nie było, bo zniknęła w łazience.

Sahem

A on opadł na poduszkę. Postanowił, że jeszcze trochę poleży, przynajmniej do momentu, gdy Sara wyjdzie z domu. W tej chwili mógłby odnieść jakieś obrażenia, tak szybko biegała z jednego miejsca, na drugie.

Nina

W końcu wyszła z łazienki kompletnie ubrana. Plusem zdecydowanie było to, że mogła z powrotem ubierać swoje ukochane ubrania - znów się w nie miesciła.
- How do I look like? - zapytała, stając obok łóżka w kremowym kostiumie, subtelnym makijażu i ładnie spiętych włosach. - Do I look like a journalist? A good one? - dopytywała się.

Sahem

Podniósł poduszkę, którą wcześniej położył sobie na twarzy, by móc spać.
- A very good one - uśmiechnął się. Tak, zdecydowanie wolał Sarę sprzed ciąży, niż w ciąży...

Nina

- Mój numer znasz. Kiedy Jamie się obudzi, nakarm go i w ogole, gdyby się coś działo - dzwoń. Kocham cię - cmoknęła go w czoło. - I pa - i już jej nie było. Wsiadła w auto i pojechała.

Sahem

A on został w łóżku. Postanowił, że jeszcze pośpi. Na szczęście Jamie postanowił to samo, bo siedział cicho. Nawet bardzo cicho...

Sahem

Czas mijał, a Sary nie było. Jakież to otwarcie mogło tyle trwać?
Przysiadł właśnie do pisania, gdy usłyszał płacz Jamie'go. No cóż. Musiał przerwać i iść do syna.

Nina

Weszła do domu nieco sponiewierana. Starannie ułożona fryzura jej się rozburzyła, zdjęła buty przed wyjściem z samochodu, bo nie mogła w nich wytrzymać ani sekundy dłużej. Na białym kostiumie widniała spora plama krwi Andy'ego.
Rzuciła buty na podłogę, rozpuściła włosy i odkładając aktówkę na szafkę, poszła na boso po schodach, do pokoju Jamiego.
Stanęła w drzwiach i przyglądała się chłopcom przez chwilę, uśmiechając się lekko.

Sahem

Kołysał Jamie'go, gdy usłyszał, że Sara wchodzi do pokoju. Odwrócił uśmiechając się, ale po chwili mina mu zrzedła. Jego żona stała przed nim boso, z poczochranymi włosami i sporą plamą czegoś czerwonego na sukience, od razu pomyślał, że to krew.
- Sara! - spojrzał na nią przerażony.

Nina

Na widok jego przerażonej miny uniosła rękę w uspokajającym geście.
- Nic mi nie jest - powiedziała słabym głosem. - Ale... Andy... Andy nie... - głos trochę jej się załamał. - Andy nie zyje.

Sahem

Początkowo jakoś to do niego nie dotarło.
- Ale nic ci nie jest? - zapytał podchodząc bliżej. Dopiero po chwili zdał sobie sprawę, o co też Sarze chodzi.
- Jak to nie żyje?!

Nina

Poczuła, że zaraz się rozryczy.
- Ktoś go... Zamordował. A Lisa Kane żyje - wyrzuciła z siebie, nerwowo przygładzając włosy ręką. - Wszystko brzmi jak jakiś chory koszmar, wiem, ale to cholerna rzeczywistość. Andy został zamordowany tam w tej wytwórni a sprawca uciekł - dodała łamiącym się głosem.

Sahem

Stał tak nie bardzo wiedząc, co powiedzieć. Nie był dobry w pocieszaniu, czy czymś w tym rodzaju.
Zbliżył się do żony i objął ją. Na nic więcej nie potrafił wpaść.

Nina

Pociągnęła nosem i stała w milczeniu kilka minut. Chciała pokazac, że jest silna i w ogóle, więc jako tako się opanowała.
- Jak się zachowywał Jamie? - spytała, zmieniając temat.

Nina

PRZESKOK
Nie spała za wiele tej nocy. I to wcale nie przez Jamiego... Nie mogła się jakoś pozbierać po śmierci Andy'ego. Przewróciła się na bok, szeleszcząc cicho pościelą i westchnęła. Gapiła się w swoje odbicie na drzwiach szafy z lustrami.

Sahem

A Sawyer wręcz przeciwnie. Ostatnio napisał już kilka rozdziałów, więc spokojnie spał.

Nina

W końcu wyślizgnęła się po cichu z łóżka i wyszła z sypialni. Zajrzała do pokoju Jamiego, ktory już nie spał i "gadał" do siebie. Wzięła go na ręce i zeszła na dół. Usadowiła go w krzesełku, założyła śliniak i zrobiła kaszki. W między czasie nastawiając ekspres, karmiła synka, co jakiś czas tylko trafiając do buzi malca.

Sahem

A on nadal spał. Można by powiedzieć, że jak na dorosłego faceta spał naprawdę dużo... No, ale w końcu kładł się nad ranem.

Nina

Nakarmiła synka, wykąpała go i ubrała w świeże śpioszki. Potem położyła go do kojca a sama usiadła na kanapie z laptopem na kolanach i próbowała coś napisać. Ale jej nie szło. Ani ani.

Sahem

W końcu się ocknął. Wymacał poduszkę stwierdzając, że nie ma już Sary.
Zgramolił się i ruszył do łazienki.

Nina

Stukała miarowo palcem w spację, aż zjechała na drugą stronę. Westchnęła, napiła się kawy i odłożyła laptopa. Wzięła poduszkę z kanapy, objęła ją rękami i oparła na niej brodę, podciągając kolana do góry. Zagapiła się na Jamiego i tak sobie rozmyślała.