Dom Fordów

Nina

- A. Bo jej się złamał jeden, a potem to tak trochę... No, krzyczała. Wiesz jak to mama, jak się zdenerwuje. I ten pan przyszedł i kazała mu złamać drugiego - zdał szybką relację.

Sahem

- A później mama poszła do pracy, tak? - nie zapyta się przecież go, czy poszła na kawę z tym panem. Kochał Sarę na tyle mocno, by móc sobie wyobrazić nawet to.

Nina

- No chyba. Nie wiem, bo poszedłem już z Faith do szkoły jak mama tak brzydko mówiła. Wiesz, bo to może wpłynać na mój rozwój, czy coś - odparł poważnie. - To co z tymi pieniędzmi na lunch? - zmienił temat.

Sahem

- Pieniądze? - trochę go to zbiło z tropu - Ach, tak! - no i poszedł na górę po spodnie i portfel.
- Dziesięć dolarów wystarczy? - dawno już nie kupował drugiego śniadania.

Nina

- No pewnie! - oznajmił wesoło. Liczył na maksymalnie dwa dolce, a tu taka niespodzianka.

Sahem

A Sawyer, że nie wiedział ile na takie drugie śniadanie trzeba wydać dał synowi te 10 dolarów.
- Nie kupuj tylko samych słodyczy - sądził, że i tak je kupi, to niech chociaż zje przedtem coś normalnego.

James/Johnny

[wchodzi James]
Tak... nie był tu od tak dawna. Ale miał nadzieję, że to właśnie tutaj dowie się najpotrzebniejszych mu informacji.

Sahem

Zakładając, że jest sobota to i Jamie jest w domu. Nie wiem, jak Sara.
Oglądał właśnie coś w telewizji, gdy usłyszał pukanie (?).

James/Johnny

Tak, usłyszał on gwałtowne pukanie.

Sahem

No to się nie przesłyszał.
Wstał i podszedł do drzwi nie wyłączając przed tym telewizora.
- James! - no, dawno go już nie widział...

James/Johnny

Cześć Sawyer, wiesz, chciałbym pogadać, ale trochę mi się spieszy. Macie może mąkę ? Bo Naomi coś piecze i jej zabrakło. Obiecuję, że przyjdę na męskie pogaduchy przy koniaczku. no cóż, musiał iść z córką na te badania, więc nie mógł pogadać z Sawyerem.

Sahem

Z początku było to dla niego za dużo informacji na raz. W głowie jeszcze brzęczały mu wiadomości z telewizji.
- Mąkę? Tak, mamy - odparł po krótkiej chwili - Wejdź, zaraz przyniosę - no i zniknął w kuchni.

James/Johnny

Wszedł i wyjrzał przez okno w kierunku swojego domu. Dokładniej sprawdzał, czy aby Karl nie idzie po jego córkę do jego domu.

Sahem

- Miarka wystarczy? - wrócił trzymając miarkę pełną mąki, zupełnie taką, jaką Susan zostawiła w spalonym domu Edie.

James/Johnny

Tak, odniosę ją wam później. Będzie któreś z was w domu ? miał na myśli Sawyera, albo Sarę.

Sahem

- Ja się nigdzie nie wybieram - uśmiechnął się tak jakoś krzywo. no bo taka była prawda. Ostatnio to on się z domu niewiele ruszał...

James/Johnny

Okej, to ja już idę, bo Naomi mnie chyba zabije. Do zobaczenia później. pożegnał się i poszedł.

Sahem

No i znów zostali z synem sami.
Jamie był u siebie w pokoju, więc Sawyer wrócił przed telewizor. Poskakał po kanałach nudząc się straszliwie.

Nina

Jamie siedział w swoim pokoju i pisał opowiadanie. Wiadomo, było to opowiadanie w granicach możliwości sześciolatka, pisane niezgrabnymi kulfonami. Chłopiec miał jednak bardzo bujną wyobraźnię, a do tego geny pisarza.

Sahem

I w obecnej chwili pisanie szło mu lepiej niż jego tacie, który właśnie zabierał się za gotowanie obiadu.
Już nawet mniej na to narzekał. Przyzwyczaił się, oczywiście na ile to było dla niego możliwe.

Nina

/po giga przerwie, fordów kam bek! XD
Mimo, że była niedziela, przyzwyczajona do wczesnego wstawania Sara, obudziła się już przed ósmą. Nie chcąc budzić śpiącego męża, cmoknęła go w policzek i wstała z łóżka. Odziała się w szlafrok i zeszła na dół.
Jamie też już się obudził. Usłyszał mamę i pobiegł do kuchni.
A teraz sobie siedzieli, rozmawiając. Sara piła kawę, a Jamie jadł płatki i opowiadal o swojej nowej koleżance.

Sahem

Sawyer spał sobie smacznie, nie mając jak na razie ochoty wstawać. Była sobota, więc Sara mogła zrobić Jamie'mu śniadanie.

Nina

/niedziela chyba xD
- Tata jeszcze długo będzie spał? - spytał, bo miał nadzieję na jakieś pogranie w piłkę albocoś.
- Niech się wyśpi - uśmiechnęła się. - I nie uklepuj tych płatków, bo wyglądają okropnie...
- Ale tak najlepiej smakują, mamuś - powiedział z inteligentną miną.
Sarze nie pozostawało nic innego, jak tylko się uśmiechnąć i pokręcić z rozbawieniem głową.

Sahem

Obrócił się na bok i w tym momencie otworzył oczy.
Tak, był ranek. Ciekaw, czy Sara jeszcze śpi. Pomacał dłonią przeciwległy brzeg łóżka wyczuwając puste miejsce.
Westchnął głęboko podnosząc się. Podrapał się po głowie, ziewnął i w końcu ruszył do kuchni.

Nina

Siedzieli w kuchni bez zmian.