Dom Fordów

Sahem

- Nie możesz znaleźć dziecka? - krzyknął z pokoju - Widocznie zapomniał już, jak wygląda jego mamusia i się gdzieś schował! - o tak, on był jeszcze w bojowym nastroju.

Nina

Zdawało się, że nie usłyszała Sawyera. Stała przez chwilę w drzwiach, czując jakieś bardzo niemiłe, ale nie do końca jasne, przeczucie. Po chwili niemego wgapiania się w piłkę, potrząsnęła głową, przyciaśniła poły żakietu, bo nagle owiał ją nieprzyjemny chłod i zawołała, schodząc po schodkach na trawnik:
- Jamie, chodź do domu, już późno!

Sahem

Sawyer również poczuł coś dziwnego. W normalnych warunkach Sara odkrzyknęłaby coś do niego. Wyłączył telewizor i zaczął nasłuchiwać.

Nina

Jak po sznureczku podeszła do piłki i podniosła ją. Wyprostowała się i zawołała jeszcze raz:
- Jamie! Jamie...?

Sahem

Wstał w końcu i stanął w drzwiach.
- Ty na serio nie możesz go znaleźć? - zapytał już z lekkim niepokojem w głosie.

Nina

Odwróciła się gwałtownie przez ramię i zamordowała go wzrokiem.
- Zamknij się - mruknęła. - Musiał pójść do Susan. Znaczy, do MJ'a. Albo do dziewczynek Solisów... - dodała, z coraz mniejszą pewnością siebie, bo czego niby miałby szukać ich syn u koleżanek, które nie robią nic poza szczypaniem? Poza tym, Jamie nie chodził nigdzie bez poinformowania rodziców o tym, że gdzieś idzie.

Sahem

- Jamie? Sam? Bez pytania? - czy oby chodziło o ich syna? - Może się gdzieś schował. Zajrzyj na strych - dobra, teraz to mu już lekko przeszło. Nie będzie przecież gniewał się także na dziecko.

/Nina... Sorry wielkie, ale mi prąd zabrali ;( I dali w środku w nocy...

Nina

Niepokój o Jamiego wcale nie przeszkadzał jej być nadal złą na Sawyera.
- Nie rozkazuj mi - mruknęła. - Zajrzę do Susan, może poszedł do MJa - dodała i nie czekając na odpowiedź, szybkim krokiem przeszła na drugą stronę ulicy, w stronę domu Sus.

/spoko, nic się nie stało Kwadratowy

Sahem

- No pewnie! Lataj po ulicy i powiedz sąsiadkom, że zgubiłaś syna! - krzyknął za nią trzaskając drzwiami. Skoro nie chce jego pomocy, to on się narzucał nie będzie. Wrócił przed telewizor.

Nina

Wróciła po dziesięciu minutach, roztrzęsiona jak galaretka owocowa. Nastrój bojowy ją opuścił, za to wyglądała na nieźle spanikowaną.
- Nie ma go ani u Susan, ani u Solisów... - oznajmiła, wchodząc do domu i zaczynając nerwowo wędrować po salonie.

Sahem

- Jak to nie ma?! - spojrzał na nią wyraźnie zaniepokojony.

Nina

- Sprawdziłeś strych? - spytała, odruchowo zaczynając obgryzać paznokcie. - Może tam wszedł i zasnął i nie słyszał, że go wołam...

Sahem

Pokręcił głową.
- Jamie nigdy na strych sam nie chodził... - no i ruszył na piętro szukać syna. W końcu może jednak odważył się tam pójść?

Nina

Złapała w rękę telefon i chodziła dalej po salonie, zastanawiając się gdzie dzwonić, gdyby Jamiego nie było na strychu. A o to, żeby tam był, modliła się ze wszystkich sił.

Sahem

Przeszukał strych i nie znalazł syna.
Po schodach już zbiegł.
- Nie ma go! - jeżeli go znajdą to dostanie szlaban na wychodzenie do pełnoletności...

Nina

Pobladła, a nogi się pod nią ugięły, wobec czego usiadła na fotelu, przy którym się zatrzymała. Może i normalnie zachowałaby zimną krew, ale w tej sytuacji była bliska napadu histerii przemieszanej z paniką. Po pierwsze, w grę wchodził Jamie. A po drugie... Cóż, podejrzewała co mogło się stać. A to sprawiało, że była jeszcze bardziej przerażona.

Sahem

On jakoś próbował zachować trzeźwość umysłu.
- Sprawdzałaś w parku? Może bawi się na placu zabaw?

Nina

Zacisnęła usta w ten sposób, że wyglądały teraz jakby były wąską kreską i pokręciła glową.
- Jamie nigdy w życiu nie poszedłby sam do parku. Zwłaszcza bez zgody i zwłaszcza po zmroku.

Sahem

/przesok...

Zakładam, że Fordowie całą noc szukali małego...
- Trzeba zadzwonić na policję

Nina

Blada, z oczami podkrążonymi jak niewiem co, snuła się po domu jak cień.
- Najlepiej będzie, jeśli pojedziemy na posterunek. Jeśli tylko zadzwonimy, znów będą próbowali nas zbyć tym, że nie minęło jeszcze blabla, ileś tam godzin.

Sahem

Kiwnął tylko głową i chwycił za kluczyki.
Chwilę później odjechali w stronę posterunku.

/zacznij Wink

Nina

A najpierw jeszcze poprosili jakąś panią McKluskę czy kogoś, żeby posiedział w ich domu, w razie gdyby Jamie wrócił/ktoś dzwonił na domowy numer.

Max Parker · Wysłany: Sob 22:22, 27 Mar 2010 Temat postu:

Max podszedł do drzwi i poprawił swoją skórzaną kurtkę, nie było aż tak zimno, by ubierać się jakoś bardzo ciepło. Chwilę się wahał, wreszcie jednak nacisnął na guzik dzwonka.

Sahem · Wysłany: Nie 9:18, 28 Mar 2010 Temat postu:

Sam nie wiem, czy oni nadal Jamie'go szukają... Powiedzmy, że tak.
Fordowie przez ostatni miesiąc (?) nie sypiali w ogóle. No, nie licząc krótkich drzemek. Przez cały czas zmieniali się przy telefonie czekając na jakiś głos od porywaczy.
Sara w tym momencie ponownie pojechała na policję, a on siedział i czekał. I pił kawę. Hektolitry kawy. No i ostatnio nie miał czasu się ogolić.
Gdy tylko usłyszał dzwonek do drzwi zerwał się ze swojego miejsca i pobiegł sprawdzić, czy to może jego synek.
- Taaak? - zapytał nieco zrezygnowany faktem, że to nie był Jamie, ale może to jakiś gość od porywaczy.

Max Parker · Wysłany: Nie 11:42, 28 Mar 2010 Temat postu:

- Cześć podrzędny pisarzyno! - Max powiedział uśmiechając się wesoło, ale zaraz się zmarszczył widząc w jakim stanie jest Ford. - To ja Parker, pamiętasz mnie? Walczyliśmy nie tak dawno o pierwsze miejsca na liście bestsellerów New York Time's. Co się dzieje?

[Wielka Pani agent nic mi nie mówiła o porwaniu Sad

]