Dom Katherine Mayfair

Sahem

[wchodzi: Katherine]

Wróciła do domu z kawałkiem szarlotki. Nie zastała Susan w domu, więc postanowiła odwiedzić ją jutro.
Przebrała się na górze w ubranie nieco luźniejsze. W momencie, gdy przechodziła obok jednego z pokoi zatrzymała się. Pobladła na twarzy i drżącą ręką chwyciła za klamkę. Otworzyła drzwi, a w jej oczach pojawiły się łzy. Był już wieczór, więc w pokoju panował półmrok. Weszła do środka i stanęła przed oknem.

Viktor

[nie pamiętam co on dokładnie powiedział xD]

Wszedł za nią i po chwili zapytał - To tutaj?

Sahem

- Tak - odparła cicho - Dylan wciąż pyta mnie, czy może się tutaj wprowadzić - wyraźnie było słychać drganie jej głosu przeplatane ze smutkiem

Viktor

- I co pozwolisz jej na to?

Sahem

- Nie pozwolę jej na to - odparła dość stanowczo, nie mogła pozwolić, by Dylan poznała tajemnicę tego pokoju, zresztą, Adam również do końca jej nie poznał...

Viktor

Podszedł do niej i powiedział - Myślisz, że popełniliśmy błąd wracając tutaj?

Sahem

- A czy mieliśmy jakieś inne wyjście? - spojrzała na niego tym swoim świdrującym wzrokiem, po czym opuściła pokój pozostawiając w nim samego Adama.
[nar]Po chwili i on opuścił pokój zamykając za sobą drzwi na klucz. Pomieszczenie to miało pozostać zamknięte...[/nar]

Sahem

Katherine przygotowywała się, jak wszyscy na Wisteria Lane do tornada. Pochowała wszelkie przedmioty, które mógłby porwać wiatr, a następnie zabrała się za oklejanie okien taśmą.
- Dylan, zapłaciliśmy majątek za tą szkolną wycieczkę - w tym samym czasie rozmawiała przez telefon z córką.

Arno

[nie wiem czy Granmor ma zamiar nią pokierować...]

Sylvia Greene stała po drugiej stronie ulicy z rękoma założonymi na piersiach i obserwowała przenikliwym wzrokiem jak Katherine oklejała okna granatową taśmą klejącą.

Sahem

- Powiedz Julie, że zajrzę do jej mamy - w tym momencie zobaczyła po przeciwnej stronie ulicy tę szmatę - Muszę kończyć, pa - rozłączyła się i wyszła przed dom. kierowała się w stronę Sylvii, w oczach miała chęć mordu.
- Co u diabła ty tu robisz?!

Arno

- Po prostu przyszłam, żeby pogadać z Adamem. - oparła dłoń o swoje obnażone ramię - Podobają mi się twoje włosy. - uśmiechnęła się delikatnie.

Viktor

Bree wracała z dzieckiem do domu, zauważyła że Katherine rozmawia z jakąś kobietą.

Sahem

- To jest molestowanie - odparła starając się zachować spokój, chociaż miała ochotę wyrwać kilka garści włosów z głowy tej małpy - Wezwę policję

Arno

- Nie sądzę - powiedziała zdejmując dłoń ze swego ramienia, po czym kontynuowała - Musiałabyś im powiedzieć co zaszło między mną a twoim mężem... - tu urwała patrząc na nią przenikliwie - A tego przecież nie chcesz, prawda? - uśmiechnęła się delikatnie przekrzywiając głowę na bok.

Sahem

Katherine uśmiechnęła się ironicznie i zaczęła zbliżać do Sylvii - W razie, gdybyś zapomniała: Adam nie chce mieć z tobą nic wspólnego

Arno

- Oh... - tu urwała - Nie wydaje mi się żeby wczoraj tak twierdził... - złożyła usta w dzióbek - Nie powiedział Ci, że wczoraj wpadłam? - wytrzeszczyła oczy patrząc na nią przenikliwie - Oh, oh... - westchnęła kładąc dłonie na biodrach i udając powagę - Mam nadzieję, że nie zacznie przed Tobą ukrywać pewnych rzeczy... - dało się słyszeć jej w głosie nutkę ironii - znowu.

Sahem

- Nie wierzę w żadne twoje słowo - wyglądała, jak pięcioletnia dziewczynka, która przedrzeźnia koleżankę.

Arno

- Więc wciąż myślisz, że nie spałam z Adamem? - cały czas trzymając dłonie na biodrach przyglądała się Katherine z bliska.

Sahem

- Oczywiście, że nie - uśmiechnęła się ironicznie. W końcu Adam powtarzał jej setki razy, że to tylko chora wyobraźnia tej wariatki.

Sahem

[nar]Katherine w końcu splunęła w twarz Sylvii, wszystko oczywiście widziała Bree. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności wszyscy znaleźli się w domu Hodge'ów...[/nar]

Arno

- Oh... - westchnęła - Pozwól, że namaluję ci obrazek... - uśmiechnęła się złośliwie - Ja leżę w jego ramionach, a on nie może przestać się dziwić, że wreszcie skończył małżeństwo z taką szorstką, zimną suką. - każde słowo konsekwentnie akcentowała tak aby jeszcze bardziej obudzić gniew Katherine.

Sahem

Tornado doświadczyło każdego mieszkańca Fairview. Katherine należała do tych najbardziej poszkodowanych. Nie chodziło o zniszczony dom, czy ogród. W dniu tornada odkryła prawdę. Prawdę, która zmusiła ją do wyrzucenia męża z domu.
Jedyne co tornado przyniosło jej dobrego, to śmierć tej Sylvii. Nie zmieniało to jednak fakt, że Adam miał z nią romans. To wszystko przez co przeszli, było na marne. Ta małpa mówiła przez cały czas prawdę...
Katherine, by ukoić smutki kontynuowała pracę przy domu. Dylan jeszcze nie wróciła, więc wszystko musiała robić sama.

Nina

No to tadam - Dylan przyjechała taksówką z centrum, gdzie dowiózł ich autobus po tej wycieczce.
Wysiadła, zapłaciła i szła do domu ściażką, ciągnąc za sobą walizkę na kółkach.

/hm nie wiesz moze gdzie moze byc susan? XD

Sahem

/z tego co mi się wydaje, to powinna być u siebie w domu xD

Grabiła właśnie trawnik, gdy podjechała taksówka. Katherine uśmiechnęła się widząc córkę wysiadającą z samochodu.
- Jak wycieczka? - zapytała, gdy Dylan była już bliżej.

Nina

- Byłoby lepiej, gdybyśmy z Julie nie musiały się martwić - uśmiechnęła się niemrawo.

/okok Smile