Dom Katherine Mayfair

Future Lover

Edie położyła dłoń na ramieniu Kath.
-Kath... Zrobiło się już tak późno... A ja nie zamierzam ci.. No wiesz. Przeszkadzać.-Puściła oczko do Katherine no i sobie poszła. Rzuciła jakieś figlarne 'Baaj' przy drzwiach xD
[Wychodzi]

Sahem

Czy Edie przypadkiem coś zasugerowała?
Pożegnała się z nią również.

Arno

Także wstała i skierowała się w stronę wyjścia.
- Katherine, rozumiem, że wybierasz się jutro na przyjęcie do Edie? - zapytała i uniosła brwi.

Sahem

- Przyjęcie jest 25 - odparła, bo chyba jest jeszcze 23 - Będę. Mam nadzieję, że Dylan zdąży przyjechać - uśmiechnęła się do niej.

Arno

- Ah, yeah...You see, I don't even know where my head is anymore! It's all because of the whole Christmas preparation... - musiało być po angielsku (parafraza cytatu klasyka z Kath); uśmiechnęła się do niej delikatnie - Tak długo jej nie widziałam... - zamyśliła się. - Byłabym zapomniała po co do Ciebie dziś przyszłam...mam małą prośbę... - uniosła brwi w niewinnym geście.

/My bad. XD Najpierw myślałem, że dziś 24.12 w kalendarzu, a teraz myślałem, że przyjęcie jest w Wigilię. XD

Jazine

Zgrabnie ominęła Lynette, po czym rzuciła - Do zobaczenia na przyjęciu.
[Wychodzi: Bree]

Arno

- See ya... - rzuciła i spojrzała na Kath dziwnym wzrokiem, sugerując, że Bree nawet się nie pożegnała, wzruszyła ramionami.

Sahem

Ale Bree się pożegnała xP
Kath spojrzała na Lynn pytającym wzrokiem, aczkolwiek było to dość przyjazne spojrzenie.
- O co chodzi?

Granmor

Ja nie wiem czy on tam siedział czy co. xDDD

Arno

- Pytasz jaką miałam prośbę, jak rozumiem? - uniosła brwi.
/Bo sam nawet nie zczaiłem o co pytasz. xd

Sahem

Popatrzyła dziwnie na Lynette.
Ona też coś brała? Bo w tej chwili zachowywała się jak Susan.
- A o co miałabym cię pytać? - zapytała, jakby to było oczywiste.

Arno

- Sądziłam, że o moją reakcję na pożegnanie Bree. W każdym razie, nieważne...Chciałam, żebyś pomogła mi z pieczeniem ciasta... - tak, wiedziała, że to nietypowa prośba, dlatego zaraz po jej wypowiedzeniu wyszczerzyła się jak głupia do Kath.

Sahem

- Pieczeniem ciasta? - uśmiechnęła się - To zależy na kiedy tego ciasta potrzebujesz... - no bo są już święta.

Arno

-Najlepiej na jutro... - spojrzała na Katherine błagalnym wzrokiem.

Sahem

- Te ciasto ma być na jakąś konkretną okazję? - no bo musiała wiedzieć co ma upiec. Każdy wie, że na urodziny piecze się torty przekładane masami, na rocznice wszystko nasącza się rumem, a jeszcze inne...
No, w każdym bądź razie musiała wiedzieć.

Arno

- Po prostu coś na święta. - wyszczerzyła się do Kath - Ty robisz świetne ciasta...- przypomniała sobie jej cytrynowy biszkopt sprzed paru lat. - Więc pomyślałam, że zwrócę się do Ciebie o pomoc. Na pewno coś wymyślimy... - spojrzała na nią pytająco, czas ją gonił.

Sahem

Czy ona jej czasem nie wykorzystuje?
- Lynette, wiem, że sama pieczesz wspaniałe ciasta - wspaniałe to może nie. Dobre, to byłoby odpowiednie słowo.

Arno

- Ale Ty pieczesz o niebo lepsze, potrzebuję twojej pomocy. Więc jak? - spojrzała na nią wyczekująco.

Sahem

- Dobrze - wydusiła w końcu - Ale masz u mnie dług - odparła, bo chyba nie myślała, że za nic jej to ciasto upiecze.

Arno

Chciała tylko pomocy a nie całego pieczenia ciasta, ale co tam, najwyżej będzie dłużna.
- Of course. - odpowiedziała i się uśmiechnęła - Dzięki Katherine. Pamiętasz jak wspaniały biszkopt cytrynowy zrobiłaś kilka lat temu? - uniosła brew sugestywnie.

Sahem

- Każde moje ciasto jest doskonałe - odpowiedziała wyraźnie pewna siebie. Nie lubiła, gdy ktoś jej się szamotał w kuchni, dlatego wolała te ciasto upiec sama. Będzie szybciej.
- Przyniosę ci je jutro z rana

Arno

- Jesteś kochana, Katherine! - uśmiechnęła się, przytuliła ją i szepnęła jej na ucho - Tylko nie pozwól uciec temu chłopakowi, przez moje ciasto... - i uśmiechnęła się do niej figlarnie.

Sahem

Nie lubiła tak otwartego okazywania uczuć. Szczególnie publicznie.
Popatrzyła tylko na Lynn uśmiechając się niewyraźnie.
- Do zobaczenia jutro rano - uśmiechnęła się tym razem nieco sztucznie.

Arno

- See ya. - zauważyła, że zakłopotała Kath, sekundę potem wyszła z jej domu i skierowała się do swojego.

[wychodzi]

Arno

PO RESTARCIE

Katherine już od dawna była rannym ptaszkiem i odkąd zaczęła pracować dla Bree, to się nie zmieniło. Aczkolwiek dzisiaj miała chwilę dla siebie. Właśnie siedziała na schodach i przesadzała kwiaty do doniczek.