Dom przyjaciół NA SPRZEDAŻ

Arno

Otrząsnął się. - Nie, wszystko wporządku. - uśmiechnął się do niej czarująco i podczas gdy upijał kawę zawiesił wzrok na jej gładkich łydkach.

Kamila

Postanowiła więcej już nie drążyć. - Zatem gdzie obecnie pracujesz ? - spytała, aby zmienić temat. Zauważyła jego wzrok spoczywający na jej łydkach i obdarzyła go uroczym uśmieszkiem.

Arno

Spojrzał na jej twarz.
- W szpitalu... - uśmiechnął się.

Kamila

- A jako kto ? - spytała tym razem przeczesując włosy.

Arno

- Jako lekarz? - odpowiedział pytająco i uniósł brwi.

Kamila

Zatoczyła kółka oczyma i spojrzała na niego. - Wiesz, pytałam o specjalizację. - powiedziała z wymuszonym uśmiechem na twarzy.

Arno

- Chirurgia. - uśmiechnął się szeroko i upił łyk kawy.

Kamila

- To ty tak lubisz rozcinać i zszywać ludzi ? - zapytała. Można by pomyśleć, że trochę się go dziewczyna boi.

Arno

- Lubię im pomagać. - uśmiechnął i znów przeniósł wzrok na jej nogi.

Kamila

- To jest bardzo miłe. Kończy ci się kawa, dolać jeszcze ? - spytała, bo o ile dobrze pamiętam, to ona mu kawę podała.

Arno

Uśmiechnął się tylko delikatnie.
- Tak, poproszę.

Kamila

Wzięła od niego filiżankę i poszła zalać kawę z ekspresu. Przez ten czas zastanawiała się, czemu tego mężczyznę tak bardzo interesują jej nogi.

Arno

Więc czekał aż ona wróci.

Kamila

Po chwili, lub jak wolisz, po dłuższej chwili wróciła z nową porcją kawy. - Proszę. - podała mu tę filiżankę, jak dystyngowana dama i usiadła na miejsce. - Zatem pomagasz ludziom, masz wielu pacjentów ?

Arno

- To zależy. Wiesz jak to bywa... - uśmiechnął się pod nosem - Ale wciąż się uczę. - upił łyk kawy.

Kamila

- Nie denerwuje cię to, że przez całe swoje życie zawodowe będziesz musiał uczyć się więcej i więcej, gonić za nowościami medycznymi ?

Arno

- Przywykłem do tego...zapewne do czasu... - powiedział i upił łyk kawy - Ale przecież to jest cecha każdego zawodu; zmiany są nieuniknione, nawet w murarstwie... - przewrócił oczami.

Kamila

Uśmiechnęła się jedynie, ale nic nie odpowiedziała.

Arno

- To teraz czas żebyś to zdradziła mi coś o sobie... - zaczął ją lustrować wzrokiem...uśmiechając się delikatnie.

Kamila

- Cóż by tu mówić... jestem samotną studentką ekonomi. Coś jeszcze chcesz wiedzieć ?
[wchodzi Kirby]
Wtedy było słychać trzask drzwi. - Już jestem ! Gdzie położyć te wszystkie torby ? - zapytał.
- Zostaw je w kuchni ! - powiedziała w stronę drzwi wejściowych. - Współlokator. - wytłumaczyła Michaelowi.
A Kirby królował w tym momencie w kuchni.

Arno

Uśmiechnął się do niej.
- Ekonomia, to chyba dosyć nudny kierunek...? - uniósł brwi i niewinnie obnażył zęby.

Kamila

- Zależy dla kogo. Moja siostra uznałaby to za kompletne nudy, mnie to kręci. - odpowiedziała.
Przyszedł z opakowaniem z balonami i serpentynami. - Sandy, miałaś się tym zająć. - zwrócił się do dziewczyny. - A my się jeszcze nie znamy, Kirby Parker. - wpierw rzucił jej dwa opakowania, a sam podał rękę Michaelowi.
Zrobiła minę naburmuszonej dziewczyny, ale szybko otworzyła opakowanie z balonami. Wyjęła dwa. - Michel, nadmuchasz ? - pomachała do niego jednym z baloników, bo drugi był dla niej.

Arno

- Michael Fox. - uśmiechnął się do Kirby'ego przyjaźnie...jeszcze nie wiedząc, że ten ma na oku jego siostrę. Gdy Sandy rzuciła mu balonik z uśmiechem odpowiedział : - Jasne. - i zaczął nadmuchiwać błękitny balonik,o.

Kamila

To oni dmuchali (xD) balony.
Jemu zaś to nazwisko coś mówiło. A to coś znaczy wiele... Uśmiechnął się jedynie do Michaela i wrócił do kuchni szykować te alkohole i przekąski.

Arno

Gdy skończył im pomagać powiedział do Sandy : - Będę uciekał na chwilkę... - uśmiechnął się i dodał - W końcu muszę jakoś wyglądać. - powiedział i pożegnał się z nimi po czym udał się do domu.

[wychodzi]