Dom Susan i Mike'a Delfino, oraz Julie

Viktor

[wchodzi Ian]

Podszedł do drzwi i zadzwonił.

Nina

- Porozmawiamy o tym jeszcze, dobrze? - powiedziała do Julki i poszła otworzyć.
- Ian?! To znaczy - Ian! Co za niespodzianka... Wejdź, proszę... - Susan się trochę zmieszała.

Viktor

- Witaj, stwierdziłem że osobiście złożę Ci życzenia świąteczne. powiedział wchodząc do środka - Mam nadzieję że nie przeszkadzam?

Nina

- Niee, oczywiście że nie. Chodź do salonu. Poznałes już Julie? - trajkotała jak najęta.

Viktor

[powiedzmy że spotkał kiedyś Julie w szpitalu]

- Tak, widzieliśmy sie już kiedyś w szpitalu. odpowiedział podając dziewczynie rękę - I jak tam święta, byłyście już u Mike'a?

Nina

Susan pokiwała głową.
- Byłyśmy, słuchaliśmy razem trochę kolęd i zawiozłyśmy mu prezent. A Jane?

Viktor

- Bez zmian, dzisiaj byłem u niej trochę krócej, wczoraj słuchaliśmy kolęd. nagle spojrzał jej w oczy i wyją z kieszeni brylantowe kolczyki zapakowane z ozdobne pudełko - Proszę to dla Ciebie z okazji świąt.

Nina

Susan spojrzała najpierw na Iana, potem na pudełeczko. Otworzyła je i aż jej się oczy rozszerzyły.
- Ale... Ja... Nie mogę tego przyjąć... - powiedziała kręcąc głową. Kolczyki były piękne, ale zdecydowanie za drogie, jak na gust Susie.

Viktor

- Proszę nie odmawiaj, wiele dla mnie znaczysz, to znaczy... no wiesz te nasze rozmowy, wzajemne podtrzymywanie się na duchu, proszę przyjmij je, robiąc to sprawisz mi przyjemność. spojrzał na nią lekko błagalnym wzrokiem

Masełko

Julie doszła do wniosku, że poraz kolejny ktoś raczył przeszkodzić im w rozmowie. Nie podobało jej się zbytnio to, jeszcze bardziej, że Ian kupił mamie tak drogie kolczyki, widać zależu mu na niej. Uśmiechnęła się tak od niechcenia:
- To ja lepiej pójdę na górę.

Nina

- Och... - Susan zaniemówiła. - Są piękne, dziękuję bardzo - powiedziała i spojrzała Ianowi w oczy. Po chwili opamiętała się. - Nie, Julie, nie musisz iść na górę, daj spokój - są święta. Ian, usiądź, zaparzymy kawę, posiedzimy i porozmawiamy w trójkę, dobrze? - spojrzała na oboje.

Viktor

- Jak dla mnie bomba. powiedział chcąc być taki "na luzie"

Nina

Co z jego angielskim akcentem wyszło uroczo. Susan uśmiechnęła się i posadziła go na kanapie.
- Julie, chodź, przyniesiemy ciasto z kuchni

Viktor

Rozejrzał się po domu Susan i usadowił na kanapie -Ładny dom, fajnie urządzony. stwierdził

Masełko

Julie weszła do kuchni i wskoczyła na blat, machając nogami podziwiała 'skromny' prezent od Ian'a:
- Ale śliczne.- wydukała tylko lekko dotykając paznokciem kolczyków.
- Skąd on tyle kasy bierze?- szepnęła znacząco do mamy.

Nina

Susan odkrzyknęła Ianowi:
- Dzięki - po czym zwróciła się do Julie:
- Wyglądają na drogie, no nie? sama nie wiem, czy powinnam je przyjmować, ale wyglądało na to, że naprawdę chce mi je dać - odszepnęła, krojąc kupne ciasto.

Masełko

Julie wyciągnęła szklanki z zamiarem wlania do niej lemoniady. Spoglądnęła na matkę dziwnym wzrokiem:
- Jak dają, to brać! Na dodatek widać, że zależy mu na Tobie, bo inaczej byś tych kolczyków nie dostała, a gdybyś tego nie przyjęła, to co niby mógłby z tym zrobić? Sam założyć, ale powinien pierwsze przekłuć uszy. W takiej sytuacji nie powinnaś odmawiać.- poradziła Jules.

Nina

Susan westchnęła. Że tez Julie zawsze potrafila znaleźć wytłumaczenie, na które ona sama by nie wpadła...
- Masz rację. Poza tym, jesteśmy tylko przyjaciółmi. To nie jest nie w porządku wobec Mike'a. Nie jest, prawda?

Viktor

Wstał z kanapy i podszedł do Susan i Julie
- O czym rozmawiacie?

Nina

Susan lekko się speszyła.
- Julie podziwia moje kolczyki - uśmiechnęła się ładnie do Iana, mając nadzieję że nie słyszał reszty ich rozmowy.

Viktor

- Ciesze się że zbudzają podziw, myślę że będą jeszcze piękniejsze jak je założysz. stwierdził patrząc na Susan

Nina

Susan pokiwała głową.
- Już zakładam. Julie, weź talerzyki, Ian jeśli mogę cię prosić, weź ciasto - powiedziała i sama wzięła kubki z kawą. No i przeszli do salonu.

Viktor

Wziął ciasto i położył je na stole, usiadł na kanapie i uśmiechną sie do Susan.

Nina

Susan podeszła do drzwi, obok których wisiało lusterko i założyła przy nim nowe kolczyki. Wyszła do salonu i usiadła na fotelu.
- I jak? - spytała, kręcąc głową, żeby zobaczyli kolczyki w całej okazałości.

Viktor

- Przepięknie. powiedział patrząc na nią z uśmiechem na ustach