Ogólny widok na Wisteria Lane...

heaven

Nazywam się Mary Alice Young....

Zazwyczaj, w moim życiu nie dzieje się nic niesamowitego, ale wszystko zmieniło się dzisiaj....

Zmywając naczynia po śniadaniu zauważyłam za oknem panią Knock - naszą stałą listonoszkę, która jak zawsze spiesząc się nie domknęła drzwiczek skrzynki na listy... szczerze zastanowiła mnie dzisiejsza przesyłka - nigdy w ten dzień nie dostałam listu, więc nie mogąc zaspokoić swej ciekawości wyszłam na zewnątrz....

Granmor

<narracja>

Tego samego dnia....

Na Wisteria Lane, Mary Alice Young wychodząc ze swojego domu zauważyła Eddie Britt która w uniformie biegła z teczką w stronę nieznanego Mary Alice meżczyzny. Zmierzyła go wzrokiem i podała jakiś papierki. Mężczyzna głową tylko skinął i podpisał je.

-Mam nadzieję że spodoba się Panu na naszej ulicy, mieszkają tu mili ludzie. Mogę za to ręczyć.
-Tak, z pewnościa ma pani rację, Pani Eddie.
-Oh, tytuł "Pani" jest dla kobiet
w średnim wieku, jak tamta.- pokazała dyskretnie palcem Mary Alice.
Może zjemy razem kolację?
-Przykro mi, Eddie, ale widzisz że dopiero się wprowadziłem.
-Tak, ale ja także mam dom.

</narracja>

WYGLĄD DOMU:
[link widoczny dla zalogowanych]

heaven

Wyszłam przed dom i zobaczyłam Lynette, która ku memu zdziwieniu wróciła ju z zakupów...Otwarłam list zaczęłam czytać i nie mogłam uwierzyć w to co jest napisane, podniosłam głowę i ujrzałam Lyn zmierzającą do mnie i otwierającą usta jakby chciała coś powiedzieć...

Granmor

<narracja>

Czas najwyższy poznać kogoś więcej niż Eddie.-spojrzał zachwycony na kobietę, która leżała tuż obok niego w łóżku.
-Wczoraj widziałem jakąś kobietę, którą Eddie nazwała Panią, widziałem ja, mam pretekst by zapukać.

Mężczyzna ostrożnie wstał i ubrał spodnie, Eddie podniosła delikatnie głowę.
-Dokąd idziesz?
-Jest szósta, wyjdę już żeby ludzie nie plotkowali.
-Ludzie zawsze - plotkują Eddie powiedziała ziewając.

</narracja>

Mandally

Lynette właśnie wracała z zakupów. Zobaczyła Mary Alice stojącą obok skrzynki na listy. Podeszła do niej z uśmiechem:
Cześć, Mary Alice! Co słychać?

heaven

Niepewnym głosem odpowiedziałam Nie, nic, wszystko w porządku. Odpowiedziałam tak mimo, iż było to sprzeczne z prawdą, ale cóż trzeba sprawiać pozory Smile

...

<narracja>

Lynette nie przejmując się zbytnio dziwnym, skrytym głosem Mary Alice zauważyła nagle, że coś jej pękło w torbie z zakupami, a ona sama przecieka Oh, my God - znowu to zakichane mleko - pomyślała...Odpowiedziała coś na pożegnanie i odeszła....

</narracja>

Granmor

<narracja> Nieznany nikomu [prócz Eddie Razz

] meżczyzna, trzymając w ręku butelkę wina a wokół "szyjki" butelki była obwiązana wstążka udał się w poprzek ulicy w stronę domu gdzie widział Mary Alice. Miał nadzieję, że Eddie nie będzie miała żal mu zapoznanie się z "kobietą w średnim wieku.Zapukał do drzwi.</narracja>

Granmor

<narracja> Mezczyzna westchnął ciężko, odwrócił się na pięcie i odszedł od domu Mary Alice. Udał się w stronę, domu przed którym siedziała jakaś kobieta. </narracja>

heaven

Odchodził, lecz Mary Alice, która wpatrując się w list przemierzyła już spory kawałek Wiseria Lane w momencie pukania odwróciła się i gdy ten nieznany mężczyzna już odchodził dogoniła go...Proszę Pana! Proszę chwileczkę poczekać! Widziałam jak Pan pukał do mojego domu....może w czymś pomóc?

Granmor

<narracja> Mężczyzna odwrócił się szybko, uśmiechnął delikatnie do postaci i rzekł spokojnie</narracja>

-Dopiero co się wprowadziłem i postanowiłem poznać sąsiadów.

heaven

Miło mi poznać...przepraszam, ale nie przedstawiłam się...Mary Alice Young - powiedziała podając rękę - Może spotkamy się na herbacie...hm, powiedzmy jutro o szóstej rano?

Granmor

Bardzo chętnie, Pani Mary Alice. Może opowie mi Pani o reszcie sąsiadów. +

heaven

Bardzo chętnie...ale teraz muszę lecieć...rozumie Pan - obowiązki!

[wychodzi - idzie do domu]

Granmor

<naracja>Mężczyzna szybkim krokiem przeszedł ulicę, wtedy z samochodu wyszła młoda kobieta. Uśmiechnęła się szeroko do faceta.</narracja>

-Cześć, braciszku.
-Co Ty wyprawiasz? Przecież mówiłem że masz się zjawić za tydzień/1
-Ale...
-Do cholery! Lisa! Przecież się umawialiśmy....
-Spokojnie...Jack, Ci ludzie nic nie wiedzą. Przecież jestem tylko Twoją siostrą.
-Jesteś morderczynią Lisa, i jak na razie Ci ludzie nie mogą wiedzieć co zrobiłaś, bo kim jesteś, każdy wie.

Granmor

<narracja>W tym samym czasie, kiedy nadal nieznany nikomu mężczyzna kłócił się z siostrą, nie widzieli że pod drzwiami ich domu stoi... Eddie. W końcu jednak, zauważona przez lokatorów domostwa, uśmiechnęła się lekko i rzekła</narracja>

-Toby, nie mówiłeś że masz siostrę.
-A Pani, to..?
-Eddie. Eddie Britt, jestem Waszą sąsiadką, Liso.
-Miło mi...Eddie, Lisa Kane.
-Ah! Ta znana dziennikarka, chyba prowadzisz w ABC 'Wiadomości Dnia", prawda?
-Tak... Zaraz po powtórce "Zagubionych".
Eddie usmiechnęła się delikatnie.

-Uwielbiam ten serial, ten Sawyer ]jest taki...-<narracja> Eddie zamkneła oczy, marząc o spotkaniu z kimś równie nielubianym jak ona</narracja> Męski!

-Tak.. masz rację, Eddie, ale przepraszam Was, muszę się wypakować, Toby, pokażesz mi mój pokój?

-Jasne, do zobaczenia potem eddie.

-Pa!

Lisa szepnęła : Dlaczego powiedziała Toby?

-A dlaczego, nie?

Granmor

<narracja> Jack zszedł na dół do kuchni, gdzie zastał Lisę. Otworzył lodówkę, wyciągnął piwo i otworzył je szybko siadając obok Lisy.</narracja>

Ta Edie może coś wiedzieć, musimy coś zrobić aby pokazać, że tutaj jest wszystko ok. - powiedziała Lisa, próbujac dobrać każde słowo w taki sposób, by nie można było wyczuć jej podniecenia.

-Co masz na myśli?

-Zaprośmy tę kobietę z córką na kawę.

-Huh?

-Jak ona się nazywa, Susan?

-Jak chcesz... w końcu to Ty jesteś winna tego zamieszania.

-Jack,przestań. Wiesz... wiesz że go kochałam.

-Tak..wiem.

Granmor

<narracja>W stronę domu Susan podążał Jack/Toby, spoglądał co jakiś czas na swój dom jakby szukając w siostrze wsparcia</narracja>

Granmor

Cholera! - burknęła Lisa - Nie ma go i nie ma! Może już coś wiedzą? Może opierają się, bo wiedzą że zamordowałam mojego kochanka?
Kurde...

<narracja>Lisa chodziła wokół sofy wyglądając co jakiś czas przez okno, to były najdłuuższe minuty jej życia.</narracja>

Granmor

<narracja>Toby wszedł do domu, od razu zauważył Lisę która nerwowo chodziła w koło.</narracja>

Jasna cholera, Jack! Co Ty wyprawiasz?

Lisa, uspokój się, ta Susan była miła.

Całowaliście się?

Lisa...przestań..

Ach, szkoda, to by nam pomogło.

Granmor

<narracja> Raz na jakiś czas, Edie Britt myśli że inni mieszkańcy Wisteria Lane najchętniej by się jej pozbyli. Właściwie, nie chodziło jej o morderstw, jednak nawet dzisiaj nikt nie przybył aby powiedzieć jej o samobójstwie Mary Alice. Jedząc lody waniliowe, wyglądała tylko przez okno, obserwując co takiego dzieje się na tej cholernej ulicy.</narracja>

-To jest lepsze jak "Bold and Beautiful" - skwintowała szyderczo.

Wtedy zauważyła Marthę, która jako jedyna postanowiła powiadomić Edie o sytuacji.

-Edie! Edie to jasnej...

-Co?! Nie widzisz że jestem zajęta?! -krzyczała przez szybę.

-Połóż te lody, chodź ze mną, Mary Alice się załatwiła.

-Mary Alice? Dlaczego?

-Też nad tym ubolewam, ale nie wiem.

-Uh-huh. Jasne, kumam, już idę. Nie iesz czy jest tam ten Mike?

-Nie wiem, a co?

-Jeżeli jest.. musze się dosyć "ładnie" ubrać.

-Edie...

-No co?

-Nic.. nic, pośpiesz się...

Granmor

<narracja> Po dłuższej chwili, Edie Britt wyszła ze swojego domu, poszła w stronę Susan. Rozejrzała się dookoła, jakby szukając kogoś do zagania</narracja>

Q.m.c

Bree stała przed domem Lynette i patrzyła w strone,gdzie jeszcze przed chwilą stała karetka. Sama nie wiedziała co robić, co myśleć. Nagle usłyszała kroki za sobą. Odwróciła się i zobaczyła Lynette ,która przyszła za nią.

Q.m.c

Ściemniało się już,więc obie postanowiły rozejść się do swoich domów.
Bree powolnym krokiem szła w kierunku swojego domu, w myślach oglądała obrazy z przeszłości. Wspólne spotkania, kolacje,...

Granmor

Jak zwykle...bosko!

<narracja> Krzyknęła Edie oglądając swój profil w sukni którą przygotowała na pogrzeb. Kobieta uśmiechnęła się szeroko, widząc kolczyki które do sukni przygotowała.<narracja>

Mike nie może na mnie nie spojrzeć. - pomyślała widząc to, jak wygląda.

Granmor

Jack odetchnął głęboko powietrzem po tym jak otworzył okno ze swojej sypialni. Ludzie na ulicy już nie spali, gdzieś w oddali widział Rexa który kosił trawnik, na końcu ulicy widział Edie Britt która... się opalała.
Naprawdę, coraz bardziej podobało się mu na tej ulicy.

-Już nie śpisz?- usłyszał głos tuż pod domem.

-Na Boga, siostra, Ty zajmujesz się ogrodem! A co z pracą?

-Tak wie, sama się dziwię, ale wzięłam dzień wolny! Dzisiaj zjemy na tarasie.

-No dobrze...