Park...

Future Lover

Tak, tak i wątpie, iż wyplątasz się z tego.

Kamila

- Dobrze już dobrze... nie denerwuj się, bo to zaszkodzi dziecku... - Adam uwierzył w to dziecko.
- Będę płacił ci alimenty na te maleństwo, ale nie mogę zostawić Kamili, przykro mi. - zwrócił się do obu kobiet, choć odpowiedź była kierowana do Mel. Odsunął się od nich i poszedł w kolejną alejkę.

Future Lover

-To wy sobie pogadajcie, a ja już sobie pójdę.
[Wychodzi: Dita]

Seniorita-Qabi

-A Central Park? ale za to tam jest troche za tłoczno.

Tom S.

Tak, zwłaszcza jeśli jest taka piękna pogoda jak teraz... gdybyśmy tam teraz byli pewnie nie moglibyśmy się przecisnąć przez te tłumy ludzi - odpowiedział Michael śmiejąc się...

[Mam nadzieje że Nina i Dean ruszą tu akcję z plakatami to moglibyśmy się jakoś dołączyć xDD]

Dean

[Nie bardzo mam wpływ, bo Nina się nie zjawia od dość dawna a sam umiarkowanie mogę coś robić. (zresztą teraz i tak nie za bardzo mam czas Razz

Jak znajdę go, a Niny nie będzie - chyba jutro - to spróbuję coś zrobić

) ]

Tom S.

[Ok - ja też w sumie ostatnio pojawiam się tu raz na kilka dni więc nie musicie się spieszyć xD]

Naomi/Missy

Dita poszła, a Adam odsunął się od Mel. Nie wiedziała co robić, więc postanowiła wrócić do domu.
[wychodzi Melisa]

Haley

Przyszłam do parku i usiadłam na jednej z ławek, wyciągnęłam z torebki gazetę i zaczęłam ją czytać

Kamila

[wchodzą Adam i Kamila]
No i tak zaczęli rozmowę.
- Dzwoniłem, a ty nie odebrałaś mojego telefonu, tylko wręcz przeciwnie, odrzuciłaś połączenie. - powiedział z wyrzutami mężczyzna.
- A nie pomyślałeś może, że ja nie chcę z tobą rozmawiać ?! - znów ktoś ją zirytował, a on tylko się zaśmiał.
- Musimy kiedyś razem pojawić się na sali sądowej po przeciwnych stronach. - powiedział uśmiechając się przy tym miło.
- Tak, ja obrona, ty oskarżyciel, lub na odwrót. - powiedziała również robiąc przy tym milutki uśmieszek.
- Ty przeważnie lubisz mnie oskarżać i znajdujesz zawsze więcej argumentów "przeciw", niż "za", ale takie też potrafisz znaleźć. - mówił dalej.
- O, jednak te kilka lat małżeństwa i o wiele więcej lat znajomości pozwoliło ci poznać mnie ze wszystkich stron chyba. - powiedziała udając powagę.
- Tak, nasze wspólne lata wiele mnie nauczyły i zdążyłem cię przez nie pokochać... Miałem dla ciebie niespodziankę. - stwierdził spacerując z nią dalej, a ona zatrzymała się i uniosła brew do góry.
- Niespodziankę ? - spytała zdziwiona.
- Tak. - zaśmiał się mężczyzna.
- Jaką ? - znów zaczęła uśmiechać się kobieta.
- Nieważne... - próbował jak najdłużej trzymać ją w niepewności.
- Mów i to już ! Kawa na ławę ! - powiedziała głośnym, donośnym tonem i przegryzła dolną wargę.
- No to tak... poznałem malarza i... chciałem, by on cię namalował. To była niespodzianka, a że byłem z nim umówiony, to dzwoniłem się spytać, gdzie jesteś. - wytłumaczył się Adam.
- Oj, przepraszam. Następnym razem się uda, a ty i tak wiesz, że bym nie usiedziała na miejscu tyle czasu, w ile trzeba namalować obraz. A nawet jeśli, to musiałoby być w jakimś przepięknym krajobrazie... jak w tym parku, o w tym miejscu. - pokazała miejsce, na które w dzień padają prześliczne promyki słońca, a wygląda ta część parku wtedy prześlicznie.
- To może jutro ? - spytał patrząc na tamto miejsce.
- Niee... może innym razem. Zmieńmy temat. - poprosiła Kama, bo nie chciała się kłócić, ani mówić o Masonie.
- Nie wiem czy wiesz, ale ja cię już o wiele wcześniej kochał, niż gdy ci to wyznałem.
- Tak ? To dlaczego nie powiedziałeś mi tego wcześniej ?
- Może to ci się wydać dziwne, ale ja myślałem, że ty mnie nie chcesz. A jak jeszcze zażartowałaś przy profesorze, że nikt nie ma prawa się w tobie zakochać...
- Ale ja wcale nie żartowałam. Tak próbowałam odgonić od siebie wszystkich chłopaków. - stwierdziła Kama, a Adam spojrzał na nią ze śmiechem w oczach.
- A jak tak jesteśmy przy profesorze... pamiętasz go, te jego gadki i przygody z nami ? - i tak sobie opowiadali i wspominali czasy studenckie, a gdy zrobiło się jeszcze chłodniej, to wrócili do domu.
[wychodzą Adam i Kamila]

Ofelia

[wchodzi Chris]

Chris nie chciała siedzieć w domu cały dzień, więc udała się do parku. Samochód wypełniony zakupamki zostawiła gdzieś w pobliżu. Usiadła po turecku na pustej ławce i wyjęła z torby książkę. Czytania nie przerywała nawet wtedy, gdy wkładała sobie chipsy do buzi. Tak... nie ma to jak chipsy na śniadanie.
Ależ to niezdrowe- pomyślała sobie i jadła dalej.

miss.

Brookie przysżła do parku. Szła sobie ale zobaczyła dziewczynę czytajacą ksiażke. No i poznała okładkę.
- Świetna książka, prawda? - uśmiechneła się i usiadła obok.

Ofelia

Dopiero po chwli podniosła głowę, musiała sprawdzić na której jest stronie. Zobaczyła uśmiechniętą brunetkę. Również się uśmiechnęła.
- Oh, jest genialna- powiedziała do dziewczyny. Następpnie wyciągnęła dłoń w jej stronę.
-Christina Bielajew- przedstawiła się, jednocześnie uśmiechając szeroko.

miss.

- Brooke Davis. Miło mi. Czytałaś coś jeszcze tego autora?

Ofelia

[Załóżmy, że to Stephen King, ok? Wink

]

-Pewnie, uwielbiam Kinga. Ty też?- powiedziała. -W ogóle dużo czytam, może czasami za dużo.

miss.

/ok

Pewnie - uśmiechnęła się - Widać, że masz dobry gust. stweirdziła radośnie i całkiem przypadkiem stwierdziła, że sama ma dobry gust xD

Ofelia

-Dzięki. No i jak i ja to i ty- powiedziała i śmiała się krótką chwilę. -Długo tu mieszkasz?- zmieniła nagle temat. -Ja nikogo tu nie znam, wszystko jest tu takie... obce. I inne. Wcześniej nigdy nie byłam w USA.

miss.

- Też jestem nowa, znaczy sie mieszkam jakiś tydzień. I niech zgadnę... jesteś z Rosji? Słychać po akcencie no i po nazwisku

Ofelia

-No to nie jestem jedyna.- uśmiechnęła się serdecznie-Tak, tak, z Rosji.. Słychać to?- zapytała, chociaż i tak wiedziała, że tak. Wielu ludzi jej o tym wspominało.

miss.

-Słychac, ale tylko odrobinkę. - umiechnęła się - A czym się zajmujesz no i co Cię sprowadziło do tego hm. cudownego Fairview?

Ofelia

-Jestem psychologiem- uśmiechnęła się dumnie. -Ale dopiero po studiach. Jakieś tam doświadczenie mam.. dużo czytałam, praktykowałam. Mam tu swój gabinet, ale nie wiem, czy to będzie opłacalne...Co mnie sprowadziło? Chciałam zamieszkać w Anglii, ale... nie podoba mi się. I jakoś tak się stało, że znalazłam to miasto.. A z tobą jak jest?

miss.

-Urodziłam się i wychowałam w małej miejscowości. tam rozkeciłam sój biznes... zaraz po liceum wyprowadziłam się do Nowego Jorku gdzie biznes nieźle się rozwinął. I teraz jest naprawde znany... nigdy nie skończyłam studiów... chyba wole projektować ciuchy. No i tym się zajmuję... jestem włąścicielką sieci butików. - usmiechnęła się - A psycholog to potrzebny mojej przyjaciółce. Biedna tylko o pracy myśli. Da się to wyleczyć?

Ofelia

-Czyli mam rozumieć, że jesteś projektantką?- zapytała i spojrzała na nią. Bardzo ładnie wyglądała. No ale ktoś kto projektuje cicuhy ma poniekąd taki obowiązek..
-A masz tu, to znaczy w Fairview butik? Chętnie bym odwiedziła. Uwielbiam zakupy
Wyszczerzyła się szeroko. Pani psycholog nie umiała nic poradzić na swój zakupocholizm.
-No i co do przyjaciółki. To od jej nastawienia zależy czy się da... Możliwe, że to ma jakieś inne podłoże. Ale i tak, na to leku nie ma.

miss.

- Szkoda... - mruknęła odnośnie tego leku a raczej jego braku. - A butiku jeszcze nie mam. Właśnie dzisiaj mam zamiar rozejrzeć się za lokalem. Ale jak tylko go towirze zapraszam serdecznie - uśmiechneła sie tak szeroko i przyjaźnie że szok.

Ofelia

-To fajnie, ja na pewno odwiedzę- powiedziała i uśmiechnęła się radośnie. Zapowiadały się zakupy. Niewiadomo kiedy, ale jednak. Wzięła do buzi chipsa i dopiero teraz zorientowała się, że nie poczęstowała dziewczyny. To źle.
-Chcesz?- podsunęła jej paczkę- Paprykowe.