Apartament Chloe

Arno

- Miałam na myśli Ciebie, ale skoro nie chcesz. - machnęła ręką i odeszła do niego, poszła po swoją torebkę, która leżała na jakiejś szafce.

candace

Wziął sobie filiżankę i wypił tą herbatę. - Może i chceeem.

Arno

- Więc kiedy? - spytała jakby obojętnie i przewiesiła sobie torbę przez ramię.

candace

Zostawił filiżankę w zmywarce.
- Daj znać jak będziesz miała czas, jakoś się umówimy. - cmoknął ją w polika i wyszedł.
I pojechał sobie na rowerze przez wisterię.
Albo do parku.

Arno

Znów ją zaskoczył tym szybkim wyjściem, ale to lepiej. Spryskała się perfumami, p oraz ostatni zerknęła na siebie w lustrze, po czym wyszła do pracy.

[wyjeżdża.]

Arno

Dzisiaj miała na późniejszą godzinę, na szczęście. Obudziła się, zjadła śniadanie w biegu, jak codziennie i pojechała do szpitala.

[wyjeżdża]

Arno

26 grudnia.

Razem z Jamiem postanowili, że kolację przełożą sobie jednak na dzień dzisiejszy. A tego dnia właśnie udało jej się dłużej pospać, jednak stwierdziła, że może się przydać w szpitalu, więc wyszykowała się, ubrała się ładnie i wyszła ze swojego apartamentu, po czym wsiadła do samochodu i pojechała do pracy.

[wyjeżdża.]

candace

[przychodzi Jamie]
Zapukał do drzwi i tak czeka z jakimś bukietem w ręku.
Hm, słoneczniki.

Arno

Kilka minut wcześniej wyszła spod prysznica, a teraz w samej bieliźnie robiła sobie śniadanie, gdy usłyszała pukanie do drzwi. Zaskoczona tak wczesną wizytą złapała swój satynowy, szmaragdowy szlafrok z krzesła i przywdziała go na siebie, nie zawiązując go. Podeszła do drzwi i je otworzyła i doznała szoku i to wielkiego, zaniemówiła. Ciężko wyczytać z jej twarzy czy była zaskoczona pozytywnie, czy negatywnie.

candace

Uśmiechnął się uroczo i tak ładnie wręczył jej bukiet kwiatów.
- Ja tylko miałem przekazać..pani.

Arno

Nadal milczała i była zszokowana, powoli wzięła ten bukiet w dłonie i po chwili zastanowienia ocknęła się. Spojrzała na niego ze złością i miną pod tytułem 'WTF?!', po czym rzuciła mu ten bukiet pod nogi, trzasnęła mu drzwiami przed nosem i stosunkowo spokojnym krokiem podeszła do kanapy, na której się skuliła i zaczęła wszystko intensywnie analizować. Dodam, że drzwi są nadal otwarte.

candace

A chciał się już odwrócić i po prstu odejść.
Ale cóż, te otwarte drzwi kuszą.
To tak podniósł kwiaty, przeszedł jeden krok przez próg...
- Hm, przepraszam, ale potrzebuję pokwitowania.

Arno

Gdyby chciała to już by wybuchła, ale póki co milczała i leżała na kanapie.

candace

Wszedł głębiej i położył te biedne...słoneczniki gdzieś obok niej, na jakimś stoliku.
I tak stał sobie i się jej przyglądał.

Arno

-Stop looking at me. - powiedziała sfrustrowanym tonem i westchnęła.

candace

Wymamrotał jakieś 'okej' i nadal stał tam niedalek niej, tylko, że zamknął oczy.

Arno

Usiadła i podkuliła nogi, oparła na nich brodę i patrzyła się w bliżej niezidentyfikowany punkt w przestrzeni mieszkania.

candace

- Hej, ale te słoneczniki były nawet ładne. - tak się kiwał na tych nogach, w tył i przód. tralala.
Jak już ma wybuchnąc, to niech wybucha, będzie dramaa.
A jak nie, to hm. To nie.

Arno

Westchnęła.
- That's true. - powiedziała i wstała powoli z kanapy, czuła się osłabiona i sfrustrowana. Podeszła do niego. - But that's not enough. - powiedziała nadal spokojnym tonem, po czym gwałtownie uderzyła go w twarz z liścia. - Why did you come back here?! - wybuchła. Ruszyła w stronę kuchni. - What the hell are you thinking?! What's wrong with you?! You think you can leave without a word and show up at my doorstep a few months later just like that?! - rzuciła talerzem o podłogę, po czym wydusiła z siebie dźwięk irytacji mieszanej z frustracją. Usiadła na blacie kuchennym, podparła sobie brodę o pięść i wpatrywała się w płytki, łza spłynęła po jej nosie z małym garbkiem.

candace

Wiadomo, złapał sie za ten policzek. Biedny McGregor, gdzie go tak bić. Aż mi smutno.
No ale wracając, poszedł do niej do kuchni trzymając sie ciągle za ten policzek.
- No wiesz... - spojrzał na ten talerz. - ..czyli..czyli coś do mnie czujesz, Chloe. - wymamrotał. Kucnął i zaczął zbierać ten talerz. ego szczątki.
Wrzucił to do zlewu.
- Nie miałem jak.. nie mogłem się... nie odzywałem się, racja. - pokiwał głową i tam stał, obok tego zlewu.

Arno

- Yes, I have feelings for you...a hatred, to be exact. - stwierdziła ze złością, nadal wpatrując się w podłogę, po czym roześmiała się po cichu. - You're unbelievable. - spojrzała na niego.
- Co masz na myśli mówiąc, że "nie mogłeś"?! - zapytała jak na przesłuchaniu.

candace

- Hmm... - chwila ciszy. - Sama przyznałaś, że jestem niemożliwy. - uśmiechnął się lekko.
- Chloe, nie udawaj... nie udawaj, że byłabyś w stanie być mi wierna i, że.. i, że tak wiele dla Ciebie znaczyłem. - tak jakoś dziwnie westchnął.
Bo z tego co pamiętam, to on sie trochę boi związków.

Arno

W tej chwili ją uraził, na dodatek podwójnie. Strzeliła go w twarz po raz kolejny. - That was for calling me a whore. - uśmiechnęła się złośliwie, po czym wstała z blatu.
- You were important to me, you idiot! Until you left... - westchnęła i złapała się za głowę, przeczesała sobie włosy dłońmi.

candace

W który policzek? No ale złapał się znowu za twarz, biedny.
- Skoro tak sądzisz. - w sumie już nie chciał być dzisiaj bity.
Więc odwrócił się na pięcie i wyszedł z jej mieszkania. Nie zamknął za sobą drzwi bo z tego co pamiętam były cały czas otwarte.
I tak zostało.

Arno

- Yeah, leave me all alone again, because that's all you're capable of! - krzyknęła, tak aby ją usłyszał, rzuciła jeszcze jednym talerzem o ziemię i rozpłakała się powoli kuląc pod siebie nogi, siadając na podłodze, wśród szkieł i opierając się o jakąś szafkę kuchenną.