Bank

Nina

Pracowała sobie w najlepsze.

Nina

Susan dotarła do banku. Ustawiła się w kolejce do okienka Carolyn, ale trwało to za długo, więc wepchnęła się przed ludzi.
- We need to talk - stwierdziła.
Carolyn spojrzała na tą niechluję, która przyszła do banku w wałkach na głowie, jak na UFO.
- Do we know each other? - zapytała z rezerwą.
- I'm Bree's best friend. I was in her house when you showed up... That night... - odparła, nic sobie nie robiąc z klientów, którzy awanturowali się nad jej uchem.
Zmarszczyła brwi.
- Musisz stanąć w kolejce... - powiedziała obojętnym tonem, dając tym samym znać przyjaciółce Bree, że musi poczekać na rozmowę.
No to stanęła, bo co miała zrobić.

Nina

Kiedy nadeszła jej kolej, podeszła do okienka i schyliła się, wlepiając wzrok w Carolyn.
- Powiedz mi co wiesz o żonie Orsona - zażądała.
- Nie możesz zajmować miejsca, jesli cię nie obsługuję - powiedziała Carolyn, wciąż 'drocząc' się z Susan.
Wyjęła z kieszeni dwadzieścia dolarów.
- Rozmień mi to na pięciocentówki. Chcę widzieć jak liczysz! - powiedziała głośno, żeby ludzie za nią usłyszeli. - Słucham.
Westchnęła i zaczęła machinalnie przeliczać pieniądze, opowiadając jednocześnie:
- Alma była moją sąsiadką i najlepszą przyjaciółką. Tak jak Bree twoją. W czwórkę - razem z moim mężem - spotykaliśmy się na kolacjach, przyjęciach, obiadach... Pewnego dnia Alma po prostu zniknęła. Kiedy poszłam tam nazajutrz, nie było w ich domu żadnego śladu Almy. Orson pozbył sie nawet jej ukochanej papugi - ciągnęła. - Myślę, że chciała od niego odejść, a on - zaborczo zazdrosny - nie chcąc jej puścić - zamordował...
Susan stała z wymalowanym na twarzy przerażeniem.
- Może... - odchrząknęła. - Może po prostu od niego odeszła? - wysunęła przypuszczenie.
- I nikt już o niej nie słyszał? Nikt z jej rodziny ani przyjaciół? - spytała pobłazliwie. - Jesli zależy ci na twojej przyjaciółce - dopilnuj, żeby dowiedziała się, jaka jest prawdziwa twarz Orsona - zakonczyła przeliczanie bilonu. - Następny!
Susan z mieszanymi uczuciami wyszła z banku, z roztargnienia oddając wszystkie drobne ścieszonemu bezdomnemu i odjechała do domu.

Sahem

/mało używany temat xD

[przelotem]

Zatrzymała się jak najbliżej wejścia i wpadła do środka.
Była niewielka kolejka, ale ją po prostu olała.
- Będę wypłacała duuuże pieniądze - rzekła do kasjerki, a ta natychmiast zaprosiła ją do oddzielnego pokoju.
Zapakowała pieniądze w torbę i wyszła równie szybko, jak tu weszła.

MrSiM

Po godzinie Damen I James przywieźli Alexa. Miał ze sobą bardzo duży bagaż. Przywiózł ze sobą wielką książkę z nazwami leków oraz jakiś upominek dla pań. Musiał też rozmienić pieniądze, więc wybrali tutejszy bank.

Jeanelle

Poszedł z nim, James zresztą też wywlókł się z samochodu. Tak szli do kanotru i tak gadali.
-Zostaniesz u mnie i Jean-powiedział Damen.
-Wielkie dzięki-powiedział Alex i się usmiechnął- Jesteś z nią?-spytał wyraźnie zaciekawiony. Wiedział, że Damen buja się w Jean, zresztą on sam też nie uważał jej za brzydką, ale on gustuje w paniach z rudymi włosami, nie wie czemu. Po prostu tak ma.
-Nie-powiedział sucho-Prosze, nie rozmawiajmy narazie o tym, powiedz lepiej co tam w Niemczech? Będziesz pracowal w tutejszym szpitalu?
-Tak, już mam załatwioną prace, narazie stażysta, ale kto wie, może potem jakiś awansik i będę pełnym onkologiem-powiedział zadowolony. A w niemczech sehr gut-odpowiedział i się zaśmiał-Nawet przywiozłem coś dla Ciebie.
-Co?-spytał Damen.
-Niespodzianka-zaśmiał się-Spodoba ci się
-No mów- i walnał w ramię Alexa- Porszę- powiedzial piszczącym głosikiem.
-Nie powiem-i mu oddał w ramię- XZobaczysz jak dojedzeimy do Ciebie.

MrSiM

Po chwili wybrali się do samochodu, James zawiózł wszystkich pod dom Rebecci, bo tam została jeszcze Jeanelle, przy okazji czemu by tu nie przedstawić Rebeccę Alexowi?

Jeanelle

Podskoczyła jeszcze do banku załatwić pewną sprawe, i udała się do domu. Bowiem wszystkie zakupy juz zrobiła.