Dom Masona i Kamili Devouey

Kamila

Miała miły sen, więc z uśmiechem otworzyła oczy. - Czeeść. - powiedziała z big smilem na ustach.

Arno

- Hej kochanie... - uśmiechnął się do niej ładnie i delikatnie ją do siebie przyciągnął.

Kamila

- Wiesz, co mi się śniło ? - zapytała dość intrygująco...

Arno

- Nawet się nie domyślam. - wyszeptał i uśmiechnął się delikatnie...po czym przybliżył się do żony.

Kamila

- Przyśnił mi się mały chłopiec i on był naszym synkiem. Naszym, bo urodą był podobny do mnie.- skromna była, a po chwili opowiadała, jak to się bawili z tym chłopcem i wiesz, jak to sny.

Arno

- Co byś powiedziała...gdybyśmy...spróbowali...stworzyć...sobie takiego małego...Devouey'a,hm? - szeptał jej do ucha z szerokim uśmiechem na twarzy.

Kamila

- To byłoby spełnieniem moich snów i marzeń. - to tak słodko zabrzmiało...

Arno

A on nic nie odpowiedział tylko zaczął całować żonę po szyi.

Kamila

To wyprężyła tę szyję, by mu łatwiej było.

Arno

Oderwał się od szyi, spojrzał jej w oczy mając w nich dwie malutkie łzy...po czym zaczął ją bardzo namiętnie całować.

Kamila

Ale ona się odsunęła. - Co jest jeszcze nie tak ? - zapytała widząc te jego łzy.

Arno

- To ze wzruszenia kochanie...zawsze chciałem mieć syna. - uśmiechnął się delikatnie.

Kamila

- Aha, ja myślałam, że myślałeś o twoim bracie i o grożącym nam niebezpieczeństwie... - znów weszła na stromą ścieżkę w rozmowie. - A jaka dzisiaj jest właściwie data ? Czy to nie dzisiaj jest ślub Julie ? - oprzytomniała nagle.

Arno

- Dzisiaj...ale to...nieważne. - mówił między pocałunkami, wciągnął żonę na siebie i złapał za jej jedwabną koszulę nocną.

Kamila

- Mmm... - tylko tyle zdołała z siebie wydobyć, a tak to podała się mu całkowicie.

Arno

Po chwili zdjął z niej tą koszulę nocną, została jej tylko bielizna...Nadal całował żonę czekając aż ona przejmie inicjatywę.

Kamila

Przejęła więc inicjatywę i sprawiła, że jej mąż był pod nią. A ona usiadła na nim i zaczęła dłońmi gładzić jego klatkę piersiową, a potem całowała go w przeróżnych miejscach.

Arno

- I love you. - wyszeptał w między czasie i upajając się trwającą chwilę złapał za jej stanik.

Kamila

- Niegrzeczny chłopiec. - skwitowała z uśmieszkiem takim mrau.

Arno

- Nie poznaję Cię... - wyszeptał z szerokim uśmiechem na twarzy, po czym zdjął jej stanik.

Naomi/Missy

[wchodzi Iva]
Ze skruchą i mieszanymi uczuciami podeszła do drzwi, po czym zapukała. Dość głośno oczywiście.

Kamila

Usłyszała pukanie do drzwi. - Mamy gości, idę otworzyć. - zeszła z niego, ubrała na siebie ten stanik i koszulę nocną, a na to nałożyła szlafrok i poszła otworzyć. - Słucham ? - spytała otwierając drzwi. Znała tą kobietę, ale nie powiedziała nic więcej, widziała tylko, że ta ruda ma ładną sukienkę.

Arno

- Kochanie! Nie teraz! Wracaaaj... - krzyczał do żony leżąc nadal w łóżku.

Naomi/Missy

- Wie pani, ja dopiero dzisiaj się o tym dowiedziałam, bardzo mi przykro z tego powodu... - przerwała by zaczerpnąć tchu. - Chciałabym porozmawiać z panią i pani mężem.- powiedziała wprost i powoli zbierało jej się na płacz.

Kamila

- Proszę. - usadowiła ją w salonie. - Mason ! Zejdź ! Mamy gościa ! - wykrzyknęła i usiadła na przeciw niej. - Napijesz się czegoś ? - kawy na pewno nie może, przecież jest w ciąży.