Dom Masona i Kamili Devouey

Arno

- Boli mnie brzuch. - skłamał krzycząc do żony...był wściekły na TEGO gościa...

Kamila

Głupio jej się zrobiło przez chwilkę, więc zbyła ją uśmieszkiem. - On zawsze tak żartuje. Mason, schodź, to ważne ! - spróbowała drugi raz. Rzekomo trzeba próbować aż do skutku.

Arno

- Kochanie, to może poczekać! - krzyknął i ubrał się w jakąś marynarkę itd. - strój który miał pod ręką... - Zaraz się spóźnimy na ślub! - to akurat była prawda - Nasz tajemniczy gość na pewno na nim będzie i będziemy mieli okazję porozmawiać. - powiedział poprawiając krawat...taki aktor z niego...

Naomi/Missy

Ale jej się nie spieszyło zbytnio. - Może lepiej nie psuć mu dobrego humoru ? Wie pani, jak mąż dowie się z jaką sprawą tu przyszłam to pewnie straci ten dobry humor, a szkoda. I poproszę kawę. - o, i tak się naprodukowała.

Kamila

- Mason, na ślub możemy się kilka minut spóźnić, to na prawdę ważne ! - wykrzyczała na górę i badawczym wzrokiem objechała Ivę. - Ale pani jest w ciąży, więc nie powinna pani pić kawy. - powiedziała jej wprost i wstała z kanapy.

Arno

Był trochę rozczochrany, więc poprawił fryzurę i zszedł na dół poprawiając swój krawat. Uśmiechnął się delikatnie do obu Pań, które na niego czekały...

Kamila

- Mason, to jest pani Iva... Marshall. Była ona dziewczyną Nicolasa i jest z nim w ciąży. Chciała z nami o czymś porozmawiać... - powiedziała w skrócie i spuściła wzrok z męża na stół.

Arno

Gdy tylko usłyszał imię Nicolas i słowo ciąża...to skamieniał... Usiadł powoli na sofę i czekał na to co ma do powiedzenia Iva.

Kamila

Usiadła obok niego i trzymała go za rękę.

Arno

Wysłuchali Ivy i pojechali na ślub, z którego udali się na wesele...

[wyjeżdżają : P. Devouey]

Arno

Narracja Mary Alice :

Tak...Mason i Kamila przeżyli pięć bardzo burzliwych lat...w ciągu których spotkało ich wiele różnych niespodzianek... Przeżyli wyznanie prawdy... [Madaleine tłumaczy Masonowi kim tak naprawdę jest Chloe]... Przeżyli wiele szoków... [Kamila dowiaduje się, że urodzi bliźniaki]... Przeżyli wiele zawodów... [Kamila dowiaduje się, że urodzi trzeciego chłopca]... Przeżyli wiele problemów... [Mason pije alkohol duszkiem z butelki]... i wiele rozczarowań... [Kamila wyrzuca Masona z domu] Jednak po tych pięciu burzliwych latach nadal żyją razem...na dobre...i na złe...

PIĘĆ LAT PÓŹNIEJ

Mason Devouey zdał sobie sprawę z tego, że będzie ojcem odrobinę za późno, co doskonale odbiło się na jego przygotowaniu do ojcostwa...które początkowo trochę szwankowało...jednak po paru latach Mason mógł stwierdzić, że jest dobrym ojcem...i mężem...dlatego starał się robić jak najlepsze wrażenie na dzieciach i żonie...a jak wszyscy wiemy, każdy ma swoje wzloty i upadki...

Mason podbiegł szybko do patelni i ze złością wyrzucił kolejnego spalonego naleśnika do śmieci...w domu czuć było, że coś się przypala...Mason podszedł do lodówki i napił się soku...
- Co się dzisiaj ze mną dzieje... - wyszeptał sam do siebie i wyjrzał przez okno...

Kamila

Jeden z ich synów nie mógł wczoraj zasnąć, więc Kamila czuwała przy nim, póki nie usnął. Nad ranem wróciła do łóżka, więc śpi i nie czuje kompletnie nic.

Za to na dół zszedł ich najmłodszy synek ze starym Playboyem. - Tatuś, co to jest ? - zapytał machając Masonowi gazetą. Kamila się wścieknie, jak to zobaczy xD.

Arno

Usłyszał głos syna i szybko obrócił się na pięcie i doznał szoku widząc co jego 3-letni syn trzyma w ręku...
- Matthew, skąd to masz?! - krzyknął będąc lekko oburzonym...po czym podszedł do niego i zabrał gazetę z jego ręki.

Kamila

- Znalazłem to w szufladzie w pokoju wujka Nicolasa. - bo oni mu opowiadali o wujku, a pokój nie został przez nikogo zajęty, a dzieci nie miały prawa tam wchodzić. Ale Matthew był ciekawski... On nawet nie rozumiał tego co zrobił, więc się cieszył. - To powiesz mi co to jest ? Bo jakoś dziwnie ubrane panie tam są, mama się tak nie ubiera. - chodziło mu o to, że babki są gołe, a mama tak nie chodzi po domu xD.

Kamila za to przebudziła się i poszła do łazienki. Spojrzała w lustro i posmutniała, te worki pod oczami wyglądały okropnie. Poszła więc pod prysznic.

Arno

- Zapomniałeś, że nie wolno Wam tam wchodzi, Matt?! - spytał wyrzucając gazetę do kosza - Te Panie... - nie wiedział co powiedzieć; napił się soku - Te Panie ubrały się tak, bo... - napił się znów - występują w przedstawieniu...Mama się tak nie ubiera, bo nigdy nie występowała... - piękne kłamstwo wymyślił, sam w myślach się za nie karcił...bo pomysł z przedstawieniem był głupi...Zabrał się za robienie kolejnego naleśnika.

Kamila

- Jak ciebie nie było to mama bawiła się z nami w przedstawienia i wcale się tak nie ubierała ! - zaprotestował maluch. - Ale przepraszam, wiem, że nie powinienem tam wchodzić, ale ty i mama możecie, to niesprawiedliwe ! - ja bym to nazwała dziecięcym buntem. - A co jest na śniadanie ? Bo ja ghodny jestem. - on nie umiał powiedzieć głodny, więc mówił ghodny. I wyjął skąd talerzyk, który położył na stół i widelec nawet wyjął i z tym widelcem usiadł do stołu, a trzymał go tak, jak zawsze trzymają dzieci, jak są głodne.

Arno

- Powinny być naleśniki, a o przedstawieniach i o tych Paniach nie myśl... - udało mu się, nareszcie...nałożył synkowi naleśnika na talerz - Kamila?! - krzyknął, bo słyszał prysznic, więc żona zapewne wstała...

Kamila

- Dziękuję. - powiedział i zapchał się cały tym naleśnikiem, z czym wyglądał bardzo śmiesznie.

Bardzo źle się czuła i choć usłyszała wołanie męża to nie zeszła na dół, tylko poszła do bliźniaków. - Stevie, Sam, wstawajcie. - powiedziała ziewając.

Arno

- Proszę bardzo. - powiedział uśmiechając się na widok tego jak je jego syn - Jeszcze jednego? - spytał.

Stevie się obudził, ale nie chciał wstawać.
- Mommie...just give us a second... - powiedział zmartwionym głosem i ziewnął.

Kamila

- Tak ! - on był łasuchem, więc mógł jeść dalej. I jeszcze tak słodko poklaskał w dłonie w rytm Piotra Rubika chyba xD.

- Kochanie, nie ma za sekundkę, tata czeka ze śniadaniem. I ani nie myśl o narzekaniu. - chcąc pomóc mu wstać podeszła do komody i zaczęła wyciągać jego ubranka, ale zauważyła, że czegoś tu brakuje... - Stevie, kochanie, dlaczego na stoliku w pokoju nie stoi nasze rodzinne zdjęcie ? - zapytała słodziutko, ale jeśli zbił zdjęcie, to otrzyma karę.

Arno

- To Matt je wcoraj zabrał do siebie do pokoju...nie wiem co z nim zrobił... - wzruszył ramionami bezradnie i usiadł na łóżku, przeciągając się.

Więc nałożył synowi kolejnego.
- Chłopcy wstali? - krzyknął na górę.

Kamila

Tym razem nie podziękował.

- Tak, właśnie próbuję ich zebrać z łóżek. - krzyknęła do męża. - No już ubieramy się i schodzimy na dół do tatusia. - wyjęła jeszcze ubranka dla Sama i usiadła tak i czekała, aż któryś z nich poprosi ją o pomoc. A, i w takiej niezdarnie ułożonej kitce była i myślała nad tym, co ten Matt znowu wyczynia.

Arno

Stevie sam się wziął do ubierania, a Sam nadal spał.

- No dobra, już wystarczy. - uśmiechnął się do najmłodszego.

Kamila

- Tato, ale ja muszę zjeść na zapas. Sam mi mówił, że jak mama była w ciąży to jadła, jak hipopotamica i ja się boję, że dla mnie jedzenia zabraknie, jak mama będzie w ciąży. A co to znaczy być w ciąży ?

Teraz zaczęła budzić Sama. Urwanie głowy z tymi dzieciakami.

Arno

- Matthew, nie można tak mówić o mamie! - skarcił dzieciaka - Jedz spokojnie, jedzenia dla Ciebie nie zabraknie... - powiedział i zignorował pytanie o ciąży...smażąc kolejnego naleśnika.

A Sam od razu się obudził
- Dzień dobry. - uśmiechnął się do mamy i wstał z łóżka...
A Stevie męczył się z tym ubrankiem, przez pomyłkę włożył rączkę tam gdzie jest miejsce na głowę i nie może się wydostać...