Dom Masona i Kamili Devouey

Naomi/Missy

/ja też tak uważam, że Bella powinna zacząć
Bogu dziękował, że nie ma dzieci. Jego dzieci byłyby jeszcze gorsze.

Kamila

- Wiesz Kamila, nie wiemy, czy to dobra chwila, ale chcieliśmy się czegoś dowiedzieć o twojej znajomej, a dokładnie o Lisie Kane. - powiedziała, po co tu przyszli.
Słysząc to skaleczyła się. - Lisa... dlaczego właśnie potrzebujecie informacji o niej ? - Lisa przywodziła na myśl wspomnienia, które teraz pani D. wolałaby zamazać.
- Po prostu ona wróciła, właśnie od niej przychodzimy. Mogłabyś coś nam o niej wspomnieć ? - przy tych słowach zrobiła błagalną minę.
- No dobrze. - usiadła, a krew kapał jej z palca. - Co właściwie chcielibyście o niej wiedzieć ? - zapytała.

Arno

- Honey, you finger. - powiedział i sięgnął plastry z jakiejś szafki.

Naomi/Missy

- Wszystko. - powiedział bez zastanowienia.

candace

- ...o niej i o jej mężu, jeśli pani coś wie na ten temat. - usmiechnęła się ciepło do Kamili.

Kamila

Podała Masonowi skaleczony palec. - Ona ma męża ? Nie wiedziałam nic o tym. Ale przyznam szczerze, miała ona ciężkie życie. Najpierw miała takiego chłopaka, który udawał jej brata, a tak naprawdę miał z niej tylko pieniądze. Następnie zginął jej ojciec, ona miała wziąć ślub z Patrickiem i wtedy niby ktoś ją zabił. Ale jednak żyje, skoro tu wróciła. Coś jeszcze chcecie wiedzieć ? - opowiedziała wszystko w skrócie i spojrzała na nich pouczająco.

Arno

Opatrzył żonie palec i wziął się za przygotowywanie napojów.

Naomi/Missy

- Więc o dziecku pani też nie wie ? - spytał zaskoczony.

Kamila

- Lisa ma dziecko ? Nie, nie wiedziałam o tym dziecku. Gdyby to było zaraz po jej niby śmierci, uznałabym, że to dziecko Patricka. Teraz to wiem, że to dziecko jej męża. - odpowiedziała.

Naomi/Missy

- A jeśli to jest dziecko Patricka, ale ona dopiero teraz uświadomiła to mężowi i dlatego on ją zostawił ? - zapytał, a potem zaczął zastanawiać się jakiego Patricka, bo on go niezna.

candace

- To wszystko zależy ile to dziecko ma lat. - kurczę, nie pamiętam czy oni wiedza ile ten dzieciak dokładnie ma lat. - Bo o ile się nie myle chodzi o Patricka Hadley'a? A oni chyba dosyć dawno ze sobą byli?

Kamila

- Tak, Hadley'a. Owszem, dawno ze sobą byli. - nie pamiętam ile dziecko ma lat, oraz ile lat Lisy nie było w Fairview, więc może zrobimy konsultacje u Granmora, co ?

candace

/okej.

Naomi/Missy

/to może oni wszystkiego się dowiedzą jutro ? bo już tak późno, a oni u niej ciągle siedzą...

candace

/też prawda. to jak, wyganiamy ich do domu i kończymy następnymi dniami? Jennifer może znaleźć w internecie jakieś informacje przez noc na temat tego męża Lisy jak coś.

Naomi/Missy

/dla mnie okej, nie wiem, jak dla Kamili

Kamila

/tak, dobrze to poszli i t d.

Kamila

W nocy było gorąco, bo żona obiecała to mężowi, a dzieci dostały jakąś naprawdę srogą karę. Oto nowy dzień :
Kamila wstała i zeszła do kuchni przygotować śniadanie.

Arno

Pewną sprawę odłożył na dziś...Obudził się i od razu chwycił za telefon...zadzwonił do jakiegoś brukowca.

Kamila

Przygotowała śniadanie. Poszła do sypialni. Widząc rozmawiającego męża mimiką pokazała, żeby zszedł na śniadanie.

Arno

On jednak po chwili rozmowy rozmyślił się. Miał dosyć tego wszystkiego. Postanowił pogadać sobie z Ver...normalnie. A teraz ubrał się w coś i zszedł na śniadanie z uśmiechem.

Kamila

- Dżem, czy syrop klonowy ? - spytała męża trzymając dwie butelki w dłoniach. A na śniadanie były naleśniki z nadzieniem jabłkowym. Ona oczywiście wolała bez niczego, nadzienie jej wystarczyło. - Do kogo dzwoniłeś ? - dodała pytanie jeszcze.

Arno

- Syrop. - powiedział i cmoknął żonę ukradkiem w policzek, po czym otworzył lodówkę - Do brukowca...ale zmieniłem zdanie. - był szczery, po chwili wyjął z lodówki mleko i nalał sobie do szklanki.

Kamila

Dolała mu więc syropu. - A wy, dzieciaki ? - spytała.
- Ja chcę syrop. - powiedział najmłodszy z nich.
Nalała mu syropu. - Po co dzwoniłeś do brukowca ? Chodzi o Ver ? Nie rób nic, zaproszę ją dzisiaj na kawę. Wczorajsza sytuacja była nieprzyjemna i żałosna.- zwróciła się do męża. Nie rozumiała tego, czemu on też chce jej robić wojnę...

Arno

- Zaproś ją. - powiedział z uśmiechem i zasiadł do stołu
- My nie chcemy... - odpowiedzieli równocześnie z szerokimi uśmiechami na twarzy, woleli tylko z nadzieniem.