Dom Masona i Kamili Devouey

Arno

- Chcesz abyśmy mieli święty spokój? - spytał patrząc na nią przeniklwie i wstając z fotela.

Kamila

- Zależy co to dla ciebie znaczy... - powiedziała kokieteryjnie i tajemniczo, choć w jej umyśle miało to zabrzmieć inaczej.

Arno

- Z przyjemnością spróbuję czegoś nowego, zwłaszcza, że będzie mi towarzyszyła tak miła sąsiadka. - powiedział mierząc ją wzrokiem. - Może da się jakoś załatwić, żeby się nie przyłączyły..? - spytał.

Kamila

- Pożyjemy zobaczymy... zrobię co w mojej mocy. - powiedziała.
- To o której pan wstaje ? Bo na taki jogging to ja wstaję bardzo wcześnie rano...

Arno

- Dostosuję się. - powiedział z miłym uśmiechem na twarzy i dodał - mów mi po imieniu.

Kamila

- No więc, jak Masonie się jutro skontaktujemy ? - spytała wypijając resztę kawy i odkładając kubek na stół. Nałożyła nogę na nogę, a ręką tak jakby podtrzymywała brodę.

Arno

- Telefonicznie, albo przez internet? - spytał idąc w jej stronę.

Kamila

- Nie mam twojego numeru telefonu, a rzadko wchodzę o poranku na internet. - powiedziała tak jakby znudzona tym, co sama mówi.

Arno

- Możesz zrobić wyjątek. - powiedział stając za jej fotelem i rozglądając się po salonie. - Albo możesz po cichu się wymknąć z domu i po mnie wpaść. - powiedział.

Arno

[ po wizycie u Sollisów do domu wraca Nicolas. ]

Wszedł do domu i piobiegł na górę po schodach; po drodze rzucił :
- Dostałem pracę. - wszedł na górę do siebie do pokoju i przygotował ciuchy.
Wziął szybki prysznic i wskoczył w ubrania; wyperfumował się; wziął kwiaty z wazonu i podszedł do drzwi mówiąc :
- Powiedz matce, że będę w nocy. Niech się nie martwi. - puścił im oczko ; otworzył drzwi mówiąc na pożegnanie : - Do widzenia. - i wyszedł.

[wychodzi.]

Kamila

- Nie jestem małym dzieckiem i nie muszę się wymykać z domu wcześnie rano bez pozwolenia. Wychodzę kiedy chcę po prostu. - powiedziała do Masona.
- Do widzenia. - rzuciła po chwili do zamkniętych już drzwi.
- Nie chcę być wścipska, ale o co chodziło twojemu bratu z tym oczkiem ? - spytała trochę tym poirytowana.

Arno

- No o to , że matce mam powiedzieć, że wszystko ok i żeby się nie martwiła. - powiedział uśmiechając się; po chwili położył dłoń na oparciu fotela i powiedział radośnie - No to jesteśmy umówieni; we dwoje? - spytał chcąc pozbyć się wątpliwości co do obecności jej współlokatorek.

Kamila

- Pewnie tak. - powiedziała krótko tracąc powoli tą irytację.

Arno

- No to świetnie. - powiedział, po czym wrócił do swojego fotela i usiał. - A co do mojego brata, to chyba nie zabierze się z nami; bo jak widzisz wyszedł i wróci w nocy. Więc od rana nie wstanie. - powiedział uśmiechając się do Kamili szczerze. - O której wpadniesz? - spytał unosząc brwi.

Kamila

- No nie wiem. Chyba gdzieś koło 8.00... zależy jak wstanę. - uśmiechnęła się. Szczerze mówiąc nie wiedziała kiedy wstanie, ale przecież od czego są budziki...

Arno

- Będę czekał z niecierpliwością. - powiedział uśmiechając się i czekając aż Kamila zaproponuje nowy temat; wpatrywał się w jej twarz - tak jak przedtem.

Kamila

- A ty masz też jakieś ulubione zajęcie, które mógłbyś mi pokazać ? - no przecież Mason musi mieć jakieś hobby.

Arno

- Dużo ich. - powiedział uśmiechając się do Kamili i wpatrując się w nia - Śpiewam; maluję; uprawiam kolarstwo. - streścił jej.

Kamila

- Hm, śpiewasz ? Ale tak bardziej zawodowo niż pod prysznicem ? - zaśmiała się.

Arno

Roześmiał się bardzo serdecznie.
- Chyba nie masz najmniejszych wątpliwości. - zmarszczył czoło śmiesznie i dodał - zawodowo; miałem zespół.

Kamila

- Zaśpiewaj coś. Może okaże się, że jestem twoją fanką. - zaśmiała się serdeczniej i szczerzej. Chciała wiedzieć, jak może śpiewać ten oto mężczyzna.

Arno

- Poczekaj tu chwilkę. - powiedział uśmiechając się i pobiegł na chwilę na górę; do siebie. Zszedł po chwili na dół z gitarą; przykucnął obok fotela, w którym ona siedziała i zaczął grac na gitarze i śpiewać.

http://www.youtube.com/watch?v=h4GWno6GLUA&feature=related

Tom S.

[A te wszystkie krzyki to Kamila xDDDD]

Kamila

[hi hi hi, tak to Kamila

]
Kamila go posłuchała i stwierdziła :
- Fajnie śpiewasz. - i nie wiem jak to się stało, ale dziewczyna dała mu buziaka w policzek.

Arno

Mason usiadł z gitarą na oparciu fotela i po chwili oddał kobiecie buziaka w ten sam sposób i uśmiechnął się słodko.