Dom Davida - NA SPRZEDAŻ

Arno · Wysłany: Nie 19:50, 30 Mar 2008 Temat postu:

- Po prostu tak wyszło. - skłamał.

Sahem · Wysłany: Nie 19:53, 30 Mar 2008 Temat postu:

Ale jej to nie wystarczyło.
- Normalnie to ludzie stroją o tej porze domy - uśmiechnęła się - No, ale mieszkańców nigdy za wielu - dodała prawie natychmiast, żeby nie wyszło, że jest nieuprzejma.

Arno · Wysłany: Nie 20:13, 30 Mar 2008 Temat postu:

- Potrzebuję stabilizacji. - skłamał i uśmiechnął się do niej; po czym dodał - I chcę ją znaleźć tutaj. - po czym skończył pić sok i odstawił szklankę na stół.

Sahem · Wysłany: Nie 20:23, 30 Mar 2008 Temat postu:

Jej szklanka była jeszcze pełna. Trzymała ją w obu dłoniach.
- Stabilizacji... - westchnęła. Już ona da się komuś ustabilizować...

Arno · Wysłany: Pon 9:13, 31 Mar 2008 Temat postu:

- Ty chyba jej nie potrzebujesz, hm? - spytał i po chwili dodał - Taka dziewczyna jak Ty z pewnością ma wielu adoratorów. - i uśmiechnął się tajemniczo; po części będąc szczerym; a po części grając swoją rolę.

Sahem · Wysłany: Pon 15:56, 31 Mar 2008 Temat postu:

Znała już skądś ten tekst...
Uśmiechnęła się tylko tajemniczo i upiła łyk soku.

Arno · Wysłany: Pon 18:17, 31 Mar 2008 Temat postu:

[ Ida ? xd ]

- Hm... - pomyślał głośno; spojrzał się ukradkiem na jej nogi i uśmiechnął się do niej.

Sahem · Wysłany: Pon 19:36, 31 Mar 2008 Temat postu:

- No, ale chyba powinnam już iść - spojrzała na mężczyznę - Nie będę przeszkadzała w przygotowaniach do świąt... - tak naprawdę chciała zostać i coś jeszcze wyciągnąć.

Arno · Wysłany: Pon 20:20, 31 Mar 2008 Temat postu:

- Nie przygotowuje; bo nie mam dla kogo... - powiedział szczerze po czym mina mu zrzedła; bo pomimo tego, że pracował dla mafii miał w sobie ludzkie uczucie; potrzebował kogoś na stałe ; ale w tym " zawodzie " to nie możliwe; choć bardzo nad tym nie rozpacza; na tym polega jego gra.

Sahem · Wysłany: Pon 21:12, 31 Mar 2008 Temat postu:

- To tak jak ja... - westchnęła. Miała iść do Idy i się wprosić, oczywiście pomogłaby coś zrobić... W końcu nie jest aż TAKĄ suką...

Arno

- Opowiedz coś o sobie. - powiedział i uśmiechnął się wyzywająco.

Sahem

- A co tu dużo opowiadać - uśmiechnęła się lekko - Uczyłam baletu w NYC, no, ale nie można przez cały czas mieszkać w tak dużym mieście, nudziło mnie - upiła łyk soku - Postanowiłam się przenieść. I oto jestem - spojrzała na David'a - A ty? Co cię sprowadza do Fairview?

Arno

I tu właśnie zaczęły się schody; musiał zmyślić jakąś bajeczkę.
- Jak już Ci mówiłem droga Shannon potrzebuję stabilizacji. Przytłaczał mnie zgiełk i tempo życia w wielkim mieście; zresztą nie mam do czego wracać więc i tak mi wszystko jedno; może spotkam tu swoją przyszłą żonę? Kto wie?... - skłamał gładko; po czym po tekście o żonie roześmiał się sztucznie; po chwili dodał - I oto JESTEŚMY. - i uśmiechnął się tajemniczo.

Sahem

Kłamać umiała całkiem nieźle, ale i wyczuć, kiedy ktoś robił to samo także. Tym razem jednak nie była co do tego pewna. Wydawał się całkiem przekonywający, chociaż...
- Ano jesteśmy - upiła łyk soku. Jakoś nie bardzo spodobała jej się część z żoną, ale nie dała tego po sobie poznać.

Arno

- A czym się teraz zajmujesz? - zapytał wstając.

Sahem

- W tej chwili? - znów spojrzała na niego - Niczym - uśmiechnęła się

Arno

- Jak to niczym? Przecież musisz coś robić. - powiedział z uśmiechem i udał się do kuchni; po chwili spytał :
- Zjesz ze mną obiad?

Sahem

- Obiad? - spojrzała na niego zdziwiona - Jestem umówiona już na świąteczny obiad z Idą - taaa... nie była umówiona, ale miała się wprosić. Mogłaby zjeść z nim ten obiad, ale jakoś jeszcze za wcześnie na cokolwiek.

Arno

- Trudno. - odrzekł z uśmiechem i wrócił do salonu; usiadł znów naprzeciw niej.

Sahem

- Ale innym razem z miłą chęcią - nie była taka głupia, żeby przepuścić okazji poznania nowego sąsiada. Uśmiechnęła się słodko, a następnie upiła łyk soku.

Arno

- Ciesze się - powiedział szczerze; a spytał może i dwuznacznie; ale nie miał głowy do wymyślania tematów do rozmowy albo jakichś innych głupot; w głowie miał tylko jedno :
- Na co masz ochotę? - spytał w końcu.

Sahem

Dobra, pytanie było dwuznaczne w pewnym stopniu, ale ona wiedziała o co akurat w tym chodziło.
- Mógłbyś dolać mi soku? - zapytała

Arno

- Jasne, Shannon. - powiedział akcentując jej imię i uśmiechnął się do niej słodko; po chwili wrócił ze szklanką i stanął przed nią.

Sahem

Odebrała szklankę uśmiechając się słodko.
- Dzięki - upiła łyk napoju.

Arno

- Nie ma za co. - uśmiechnął się do niej słodko i puścił jej oczko.