Dom Karla Mayer'a

Arno

- Nie musisz się uganiać za wieloma ręcznikami; możesz tylko za jednym... - powiedział uśmiechając się ładnie.

Naomi/Missy

- Niezły żartowniś z ciebie. - powiedziała i uśmiechnęła się, jak to Naomi potrafi najładniej.

Arno

A Karl tylko sobie usiadł obok niej w ręczniku na sofie i nic nie mówił; tylko się uśmiechał.

Naomi/Missy

- Widzę, że dziś nie pracowałeś zbyt ciężko... - zaczęła rozmowę. Może dziwnie, ale ważne, że zaczęła.

Arno

- Oj...Mylisz się; ciężko i to nawet bardzo. Muszę się zrelaksować. - powiedział z figlarnym uśmiechem.

Naomi/Missy

Naomi już chciała pomóc mu się zrelaksować, ale przyszedł wtedy właśnie do niej sms. Odczytała go i... - Muszę już iść. Mój koffany braciszek się o mnie martwi. Cześć. - pożegnała się i wyszła.
[wychodzi Naomi]

Naomi/Missy · Wysłany: Sob 21:23, 08 Mar 2008 Temat postu:

[wchodzi Naomi]
Mężatka zapukała do jego drzwi.

Arno · Wysłany: Sob 22:24, 08 Mar 2008 Temat postu:

Od pewnego czasu odwiedzała go tylko jedna osoba; więc i tym razem musiało być tak samo; domyślił się, że to ona. Podszedł do drzwi w samych bokserkach i otworzył je - ujrzał kogoś, kogo się spodziewał.
- Wchodź. - powiedział i uśmiechnął się słodko.

Naomi/Missy · Wysłany: Nie 20:27, 09 Mar 2008 Temat postu:

[już po przeskoku, więc Naomi już tam niestety nie ma, ale będziemy mogli zacząć to, co przedtem ustaliliśmy xD]

Naomi/Missy · Wysłany: Sob 21:14, 22 Mar 2008 Temat postu:

[wchodzi Naomi]
Wyciąga z torebki klucz i otwiera drzwi do domu Karla. Wchodzi do środka z ciastem. - Karl, jesteś ? - spytała ostrożnie zamykając za sobą drzwi, by nie upuścić ani kluczy, ani ciasta.

Arno · Wysłany: Nie 22:19, 23 Mar 2008 Temat postu:

- Pod prysznicem! - krzyknął słysząc słodki głosik Naomi z dołu domu.

Naomi/Missy · Wysłany: Pon 23:35, 24 Mar 2008 Temat postu:

- Czekam w salonie ! - krzyknęła również i poszła do salonu. Położyła ciasto na stole i zdjęła z niego tą folię, a po domu rozeszedł się przepiękny zapach tego oto ciasta.

Arno · Wysłany: Pią 23:22, 28 Mar 2008 Temat postu:

PRZESKOK

24 grudnia 2006

Karl na razie sobie spał.

Naomi/Missy

[wchodzi Naomi]
Oczywiście od razu mogła wejść do środka, ale jej zasady wskazywały na to, by zapukała. Tak więc zapukała i usiadła sobie spokojnie na schodach, po czym znów zaczęła chlipać.
(szybko wyrwałam się od odrabiania lekcji, więc piszę, póki mam czas)

Arno

A Karl nawet jakoś sobie obchodził te święta; upiekł jakieś mięso; zrobił nawet zupę i ciasto i samotnie przy lampce wina siedział przy stole; gdy nagle usłyszał pukanie zdziwił się, że ktoś do niego przyszedł w Wigilię - nawet Susan się nie spodziewał; ruszył do drzwi i je otworzył...

Naomi/Missy

A tam zobaczył zapłakaną Naomi. Ona usłyszała otwierające się drzwi i ze łzami w oczach odwróciła się do niego. - Wesołych Świąt. - powiedziała i uśmiechnęła się lekko przez łzy.

Arno

Nie wiedzieć czemu a może i wiedzieć przyciągnął ją do siebie i ją przytulił stojąc z nią przed domem; nie chciał żeby ktokolwiek był smutny w święta; a tymbardziej ona nawet jeśli i świąt nie ma...

Naomi/Missy

Lecz ona wystraszyła się jego reakcji i uciekła.
(dobra, był przeskok i dlatego tak to rozgrywam)

Naomi/Missy

Poranek :
[wchodzi Naomi]
Naomi przyszła właśnie tutaj. Postanowiła go przeprosić za swoje wczorajsze zachowanie, więc od razu weszła do środka. - Karl, jesteś tu ? - mówiła tym swoim słodkim głosikiem rozglądając się po domu. Chyba spał...

Arno

Jako iż Naomi stała w holu; to go nie zauważyła; smażył sobie jajecznicę w kuchni i robił kawę naraz.
- Naomi! Jestem, jestem. - odparł nieco zdziwiony z kuchni - Jestem w kuchni; robię śniadanie. - dokończył i w tym momencie nalał sobie kawy do kubka; był ubrany w dżinsy i koszulę.

Naomi/Missy

Tak więc Naomi weszła do kuchni. - Cześć. Przepraszam za wczoraj... po prostu miałam gorszy dzień... i przepraszam za ucieczkę. - powiedziała opierając się o framugę i patrząc na przygotowywanie potraw.

Arno

- Ale ja się nie gniewam. - powiedział z zadziornym uśmiechem i spytał - Zjesz ze mną?

Naomi/Missy

Przecież już jadła... ale nie zrobi mu przykrości i zje z nim, choć z własnego przymusu. - Tak. - odpowiedziała i usiadła do stołu, gdzie czekała na danie.

Arno

Ale po chwili namysłu powiedział :
- Na pewno jesteś po śniadaniu. To mam nadzieję, że chociaż na kawę skusisz się nie z przymusu. - i uśmiechnął się.

Naomi/Missy

Czy on zauważył jej przymus ? - Szczerze mówiąc już jadłam, lecz nie chciałam ci odmawiać, by nie robić ci przykrości... ale porannej kawy chętnie się napiję. To mi dobrze zrobi po wczorajszym dniu... - powiedziała i uśmiechnęła się słodko.