Dom Karla Mayer'a

Arno

- Bo nie otrzymałem odpowiedzi na swoje pytanie - zaśmiał się , po czym stwierdził, że taka odpowiedź mu już wystarczy... - Karl jestem - zaśmiał się.
- Może coś mi o sobie opowiesz?... - spytał uśmiechając się do niej.

Sahem

Wiedziała, że takich pytań uniknąć się nie da...
- Nic ciekawego o sobie powiedzieć nie mogę - uśmiechnęła się - Mam nadzieję, że zamieszkanie w Fairview to zmieni... - założyła nogę na nogę, co było, no dość trudne w tak skąpej spódniczce.

Arno

- Na pewno się zmieni i to bardzo...Będziesz miała o czym opowiadać...Wisteria Lane z pozoru wydaje się taka spokojna i miła, fakt miła jest...ale do różnych ekscesów już tu dochodziło...ostatnio było tu trzęsienie ziemi, którego nigdy tu nie było...zaskoczyło nas wszystkich... - zakończył swoją długą przemowę...zaschło mu w gardle więc skończył swoją herbatę i uśmiechnął się do Shannon, nie dało sie nie zauważyć jej spódniczki, zdziwił się, że jest aż tak odważna, po czym westchnął cicho i przeanalizował resztę jej ubioru.

Sahem

- Właśnie na coś takiego liczyłam - zażartowała śmiejąc się - Mam nadzieję, że wszyscy mieszkańcy są tak przyjaźni, jak ty - spojrzała na mężczyznę poprawiając zielony sweterek.

Arno

- W takim razie Wisteria Lane to idealne miejsce dla Ciebie.
Słysząc to co powiedziała o nim Shannon poczuł się dobrze i z lekką nutką kpiny w głosie, ponieważ dziwił się i niedowierzał temu co ona powiedziała z uśmiechem na ustach powiedział :
-Dziękuję, bardzo mi schlebiasz...ale na pewno Ty będziesz miała tutaj wielu przyjaciół...inni mieszkańcy... - zastanowił się co powiedzieć... - generalnie wszyscy są przyjaźnie nastawieni i mili, ale wiesz różnie bywa...jedni mają fochy i wahania nastrojów inni nie... jak w życiu być powinno, nawet wśród najlepszych przyjaciółek zdarzają się tu kłótnie...myślę , że szybko się tu odnajdziesz...

Spojrzał na zegarek i zauważył , że długo już rozmawiają, co oczywiście mu się uśmiechało, nie chciał wieczoru spędzać samotnie...
Wstał z fotela i spytał :
- Chcesz czegoś się napić albo zjeść? Do wyboru do koloru - zaśmiał się.

Sahem

- Zjeść? - zapytała - Nie, dziękuję. Mam jeszcze herbatę - znów sięgnęła po swoją szklankę i upiła z niej łyk - Ale nie krępuj się - uśmiechnęła się.

Arno

- Może jednak się skusisz? - spytał stojąc przy stoliku.

Sahem

- Nie, naprawdę dziękuję - uśmiechnęła się, jadła przed wyjazdem, więc nie czuła jeszcze głodu - Muszę cię zaprosić kiedyś na moje spaghetti - dodała po chwili.

Arno

Uśmiechnął się szeroko do Shannon, po czym rzekł :
- Na pewno będzie do tego niejedna okazja, z chęcią go spróbuję... więc mówisz , że nie jesteś głodna...Ja też bym Cię moim specjałem poczęstował i jest teraz nawet do tego okazja, ale skoro nie chcesz to nie będę Cię zmuszał... - zaśmiał się, po czym ruszył w stronę barku, wyciągnął z niego małą szklaneczkę i nalał sobie trochę whisky.
- A może masz ochotę na whisky ? - spytał.
- Na pewno nie masz nic lepszego do roboty niż przesiadywanie ze zrzędliwym samotnym facetem? - spytał przenikliwie i zaśmiał się po cichu.

Sahem

- Jakim znowu starym facetem? - uśmiechnęła się - Nie, za whisky dziękuję - odparła odstawiając szklankę na stolik - Na pewno jeszcze spróbuję twojego specjału - dodała po chwili.

Arno

Karl wrócił po chwili do Shannon i usiadł w fotelu trzymając szklaneczkę whisky w ręku...
- Nie jestem żadnym alkoholikiem żebyś sobie czegoś po mnie nie pomyślała ... lubię whisky, zresztą w każdym szanującym się domu; przynajmniej mężczyzny powinien być alkohol... - zaśmiał się na swój Karl'owy sposób.
- No to co my teraz będziemy robić...widzisz taki ktoś jak ja to nawet nie ma pomysłu jak zająć tak młodą i ładną kobietę...ehh starzeję się, to widać... - posmutniał trochę , po czym znowu się zaśmiał , a na jego twarz wrócił uśmiech, ponieważ patrzył na rozanieloną twarz Shannon...

Sahem

- Jaki znowu alkoholik? - zapytała udając oburzenie - Wolę jednak wina, niż whisky - uśmiechnęła - Są bardziej... - zatrzymała się szukając odpowiedniego wyrazu - Kobiece - odparła.

Arno

- Zaraz znajdziemy coś odpowiedniego, chodź ze mną - uśmiechnął się do niej i podszedł do barku.

Sahem

- Nie, nie... - uśmiechnęła się widząc Karla zbliżającego się do barku - Jak już mówiłam, mrożona herbata mi wystarczy - powiedziała szybko, nie miała ochoty w tej chwili na wino.

Arno

Karl wrócił na swoje miejsce.
- Chyba nie myślisz , że chcę Cię upić?... - w tej chwili Karl roześmiał się na cały głos.

Sahem

- Nawet nie przeszło mi to przez głowę - zachichotała - Ale rozmawiamy cały czas o mnie... - rzeczywiście, od początku opowiadała o sobie - Może powiedziałbyś mi coś o sobie? - zaproponowała niewinnie.

Arno

Karl dokończył swoją whisky, po czym odstawił ją na stół.
- O mnie?... Co tu opowiadać, z pewnością będzie to nudna historia...
Mam 47 lat...czyli jestem już stary, ale to nieistotne...Byłem ze swoją żoną kilkanaście lat, mamy córkę 17 letnią córkę i jestem prawnikiem... aktualnie jestem sam - westchnął. po czym znowu się roześmiał.

Sahem

- Na pewno kogoś jeszcze spotkasz - uśmiechnęła się i poklepała mężczyznę po kolanie, oczywiście czysto po przyjacielsku, a może nie?
- Mówisz, że byłeś ze swoją żoną? - zapytała - Rozwód? - tak, lubiła mieć jasną sytuację.

Arno

- Czas pokaże... Dokładnie : rozwód... może jednak Ty byś co nieco o sobie opowiedziała? - uśmiechnął się do Shannon.

Sahem

- O sobie? - uśmiechnęła się - Nie będzie tego wiele - uprzedziła, by upić łyk herbaty, szklanka zaparowała od różnicy temperatury - Pochodzę z Teksasu... - zaczęła - Tam przez kilka lat byłam instruktorką baletu - uśmiechnęła się.

Arno

- Ciekawe zajęcie, naprawdę...ale coś mi się zdaje, że nie wyglądasz na instruktorkę baletu, kontynuuj - Karl uśmiechnął się do Shannon i jako iż Shannon siedziała na sofie wstał z fotela i usiadł obok niej .

Sahem

- Nie wyglądam? - zachichotała - Pozory mylą - uśmiechnęła się - W końcu jednak musiałam odejść - cały czas się uśmiechała - Tak trafiłam tutaj... - poprawiła kosmyk włosów zachodzący na twarz.

[ona nie siedzi na sofie, tylko w fotelu xP]

Arno

[ Załóżmy, że się przesiadła xP ]

- No i o czym my teraz będziemy rozmawiać?...Widzisz taki ktoś jak ja nie ma za dużo tematów do rozmów, może mnie czymś zainteresujesz? A może nie będziemy rozmawiać?... - Karl uśmiechnął się uprzejmie do dziewczyny i zamyślił się, patrząc na jej nogi.

Sahem

Wbrew pozorom nie była głupiutką blondyneczką. Poprawiła spódniczkę i uśmiechnęła się do Karla.
- Pewna jestem, że na pewno wpadniesz na jakiś temat - odstawiła szklankę z herbatą na stolik - Od dawna mieszkasz w Fairview? - zapytała nagle.

Arno

- Ja?...Od czasu gdy poznałem moją eks...No ja niestety nie mogę niczego wymyślić, może Tobie coś przyjdzie do głowy?...Wiem; przynudzam... - po długiej rozmowie zdał sobie sprawę, że rozmowa już przestaje się kleić, chciał ją jakoś uratować, ale mu nie wychodziło; zarumienił się lekko po czym uśmiechnął się do Shannon.