Dom Karla Mayer'a

Arno

Karl postanowił zadzwonić do Susan.
Była 23, lecz Karl wiedział , że Susan na pewno nie śpi.
Karl chwycił za telefon i wybrał numer Sus.

Sahem

<lol> już kiedyś pisałem, że Karl nie mieszkał na Wisteria Lane xD

candace

Jak narazie nie mieszka na Wisterii ! XDDD

Nina

[przesuwam temat na przecznicę!]

Sahem

Pierwszy lepszy dom. Stanęła przed drzwiami i nacisnęła dzwonek. Czekając na otworzenie drzwi poprawiła sweterek i założyła włosy za ucho.

Arno

Była sobota wieczór...a Karl był w domu, nie spodziewał się żadnej wizyty domowej...
Może to Susan... - pomyślał.
Oderwał się od laptopa po czym ruszył do drzwi gdy usłyszał dzwonek.
Otworzył drzwi a ku jego zdziwieniu w drzwiach nie stała Susan, tylko nieznana mu kuso ubrana blondynka.
Karl uśmiechnął się cwanie i zagadnął :

- Słucham? - po czym posłał jej miłe spojrzenie.

Sahem

- Przepraszam, że przeszkadzam - zaczęła mówiąc dość niewinnym głosem - Właśnie się wprowadzam i firma wykonująca ostatnie poprawki... - westchnęła - Chodzi o to, czy nie mógłby pan pożyczyć mi wiertarki? - popatrzyła na niego i uśmiechnęła się słodko.

Arno

Karl spojrzał na blondynkę i zaśmiał się w myślach.
Uśmiechnął się do niej słodko po czym powiedział :
- Nie przeszkadza Pani, niech Pani wejdzie, zobaczę co się da zrobić...

Sahem

- Dziękuję - przeszła przez próg. Od razu zauważyła, że facet jest samotny. Tak mogło wyglądać tylko mieszkanie samotnego mężczyzny lub męża, który posiadał naprawdę "lewą" żonę. Nawet nie wiedziała jak była bliska prawdy...
Znów spojrzała na niego uśmiechając się.

Arno

- Może się czegoś Pani napije? - spytał.
Podszedł do biurka i wyłączył laptopa.

Sahem

- Nie wiem, czy nie będę przeszkadzała - znowu ta niewinność - Może szklaneczkę mrożonej herbaty - odpowiedziała zanim mężczyzna zdążył odpowiedzieć i posłała mu ten słodki uśmiech...

Arno

- Jak już mówiłem , nie przeszkadza Pani... - uśmiechnął się do niej po czym ruszył w stronę lodówki.
- Może być cytrynowa? - wykrzyczał z kuchni, po czym nie czekając na jej odpowiedź podszedł do lodówki...
- Co Panią sprowadza na Wisteria Lane?... - znowu wykrzyczał z kuchni.

Sahem

- Tak - odpowiedziała. Została sama w pokoju, więc mogła dokładnie się wszystkiemu przyjrzeć. W międzyczasie poprawiła ponownie spódniczkę.
- Niedokończone sprawy... - powiedziała, tak, jak gdyby mężczyzna miał tego nie dosłyszeć.

Arno

Karl na jej szczęście lub nie miał dobry słuch i usłyszał to co powiedziała, zamknął lodówkę i wyszedł z kuchni.
Wrócił do salonu z dwoma dużymi szklankami mrożonej herbaty, jedną podał dziewczynie, po czym kontynuował rozmowę.
- Jakie niedokończone sprawy?... - zapytał zaciekawiony, był pewien , że dziewczyna skrywa jakąś tajemnice, choć na razie nie miał zamiaru jej poznawać, choć był przekonany, że niedługo ONA ją wyjawi.
Karl spojrzał na zegarek a następnie uśmiechnął się do blondynki.

Sahem

Zauważyła, że facet spogląda na zegarek.
- Eh... - westchnęła - Długo by o tym mówić - ucięła temat - Przepraszam, nie przedstawiłam się - uśmiechnęła się i wyciągnęła do mężczyzny dłoń - Shannon Rutherford

Arno

- I ja też - zaśmiał się, po czym wywnioskowując, że bez względu na wiek kobiety powinien zachować swoje 'maniery' złapał jej dłoń po czym delikatnie ją pocałował...
- Karl Mayer - rzekł , po czym napił się mrożonej herbaty.

Sahem

Zachichotała. Rzadko widuje się tak uprzejmych mężczyzn w tych czasach.
- Widzę, że się pan gdzieś spieszy... - zaczęła - Obiecuję, że za chwilę znikam - uśmiechnęła się.

Arno

Spojrzał na nią i na jego twarz wstąpił uśmiech.
- Ja...spieszę?... Niech sobie Pani nie żartuje... - zaśmiał się.
Wziął łyka herbaty i zauważając, że cały czas stoją w środku salonu zaproponował jej aby się rozgościła.
- Nie musi Pani nigdzie znikać jeśli nie ma Pani innych planów... proszę usiąść - wskazał na sofę, po czym sam usiadł w wygodnym fotelu.

Sahem

Nie chciała być nieuprzejma przy pierwszym spotkaniu.
- Dziękuję - uśmiechnęła się i usiadła w jakimś fotelu, upiła łyk herbaty.

Arno

- Spieszy się Pani z tą wiertarką czy dotrzyma mi Pani towarzystwa?... - zapytał uśmiechając się w ten swój KARL'OWY sposób.
Upił kolejny łyk herbaty po czym postawił szklankę na stół ze szklanym blatem, który stał między kanapą a fotelami.
- Nie chciałbym być zbyt natrętny... ale może przejdziemy na Ty?... - uśmiechnął się szeroko do Shannon.

Sahem

Nie potrzebowała żadnej wiertarki, ale nie będzie odwiedzała sąsiadów w dzień, kiedy się wprowadziła bez powodu...
- Myślę, że Jack i jego ekipa poradzi sobie na razie bez niej - uśmiechnęła się i zaczęła śmiać.

Arno

- No to jak będzie?

Sahem

- To zależy co mam przez to rozumieć - odpowiedziała i znów upiła łyk herbaty. Była taka chłodna... Mmm...

Arno

- Może Pani rozumieć co Pani chce... - zaśmiał się cicho i wziął łyk herbaty. - Ale mnie chodziło o zaprzestanie tego sztywnego Pan/Pani - uśmiechnął się w swój Karl'owy sposób i spojrzał na Shannon.

Sahem

- Dlaczego, więc mówisz mi jeszcze "per pani"? - zapytała uśmiechając się i odstawiła swoją szklankę na stolik.