kiedyś Cecyli, a teraz ANI

miss.

Taki duży i ładny. Z wypielęgnowanym ogródkiemi czystym basenem.

- Jej człowieku ostrożniej z tym. - warknęła na facenta z firmy przewozowej, który o mało co upuściłby karton. Cecylia już nieźle poddenerwowana chodziła w tą i spowrotem po chodniku stukając swoimi kilkunastucentymetrowymi obcasami. Nie lubiła się przeprwadzać. Sama tego chciała, ale to nie zmienia faktu że tego nie lubiła. Jeszcze Ci niezdarni ludzie. Własnie w tym momencie jeden z facetów upuścił karton, a na chodnik wysypały się dziesiątki magazynów, a na wielu z nich widniała twarz Cecyli. ta tylko przeklnęła i usiadła na schodach. Po kolejnej godzinie nerwów wszystko było w środku. Ale ta nadal siedziała na dworze paląc papierosa.

miss.

Ruda obudziła się na kanapie w salonie. Przeciągnęła się przetarła oczy i poszła do łazienki. Wzięła szybki prysznic, założyła dres i zrobiła sobie kawe. Już od wczoraj miała w planach zwiedzić okolice podczas porannego joggingu. Gdy wypiła życiodajny napój kubek wstawiła do zwywarki, związała mocniej włosy i wyszła pobiegać.
[wychodzi Cecylia]

miss.

Gdy weszła do domu, od razu rzuciła się na apteczkę. Użyła najsilniejszego środka jakiego miała. Usiadła w salonie z jakaś gazetą i zaczęła ją beznamiętnie przeglądać.

miss.

Ruda jak zwykle sie zapomniała, gdy spojrząła na zegarek było poźno, a nawet bardzo. Wpadła do sypialni w poszukiwaniu sukienki, w końcu wybrała ciemno brazową za kolano.Wahała się czy nie jest za powazna ale nie miała wyboru. Dużo czasu zajęło jej wyprostowanie wlosów, ale też sie udało. Założyła sukienkę, związała gładko włosy i można powiedzieć, że byla gotowa. Wróciła do salonu, do swojego poprzedniego zajęcia.

miss.

Znowu spojrzała na zegarek... Cholera jasna mruknęła i zerwała sie z kanapy, w biegu założyła buty, wygładziła sukienę i wyszła.
[/wychodzi Ruda]

miss.

jakby niebyło wtedy przyszła do domu i usnęła XD

Obudziła sie na łóżku z ogromniastym bólem głowy... Au... jęknęła i wstała z łózka, zakręciło jej sie w głowie ale dotarła do łazienki gdzie wzieła szybki zimny prysznic. Później już tylko kawka i jako tako mogła funkcjonować. Wzięła tabletke przeciwbólową i położyła się w salonie.

miss.

Obudził ją uporczywy dźwięk telefonu, odebrała, pogadała chwile a kiedy się rozłączyła, przetarła oczy i posiedziała chwile żeby sie dobudzić. Poczuła ssanie w żołądku więc zrobiła sobie jakieś gotowe danie i zjadła je przed telewzorem.

miss.

Anna wyszła z taksówki. Spojrzała na okolice i ciągnąc swoją ogromną walizke, po nie równej kostce, przeklinała pod nosem. W końcu dosżła do rzwi i zadzwoniła
Ruda podniosła się i poszła odtworzyć drzwi. Tak jakby troche ją zdziwiło to a raczej kogo zobaczyła.
-Hej siostra, wiesz swoją drogą mogłabyś zainwestować i wyrównać ten odjazd. Namęczyłam sie jak cholera - przytuliła siostre i weszła do środka. Usmiechnęła się ładnie i czekała na reakcje Rudej.
- Ale... Ann... co ty tu robisz? - zapytała wskazując na kanape. Posżła wstawić wode na kawe.

miss.

-rodzice do ciebie nie dzwolnili? Obiecali że to zrobią, no ale trudno. Mam nadzieję, że sie cieszysz? - usmiechnęła się słodko i wzięła jakąś tam gazetę ze stołu i zaczęła ją przeglądać.

- Pewnie, że sie ciesze, tylko to takie... niespodziewane. Gdyby nie było mnie w domu spędziłabyś bóg-jeden-wie-ile czasu na schodach.

- Słońce jacie za dobrze znam, ty jak nie musisz to nie wychodzisz z domu. - pokazała jej jęzor i zasmiała się. Napiła się kawy którą przyniosła Cecylia. - A w ogóle to jestem padnięta, tyle czasu w samolocie to jest tragedia

No więc siedziały i gadały, o wszystkim i o niczym.

miss.

A jak już sie nagadały, a raczej większość rozmowy przerywały ziewnięcia Anny to dziewczyna poszła do swojego nowego pokoju, rozpakować się. Później rzuciła się na łóżko i momentalnie zasnęła. Ruda właczyła sobie telewizje i ogladąła jakąś kiepską komedie. Cieszyła się, że nie będzie musiała mieszkać tu sama.

miss.

Ann obudziła się i zeszła na dół.
-Masz - podała siostrze jakąś tam paczkę i usiadła na oparciu kanapy - To od rodziców, więc nie mam pojęcia co to. A no i chcieli by tu przyjechać kiedyś, zobaczyć jak sobie radzimy
ruda wzięła paczkę i ją otworzyła, zaczęła przeglądac zawartość
- Zdjęcia młodej, liścik, książki i inne duperele. - odłożyła wszystko na stół - Ann, dzisiaj mam dla ciebie dzień dobroci, więc jak ladnie poprosisz to nawet zrobie ci coś do jedzenia. - pokazała siostrze jęzor i wstała. Skierowała się do kuchni - Co chcesz?

miss.

-No ale jak to? Przecież przyjaźniłyście się od urodzenia - zapytała stając przy oknie - Ale się straszna pogoda zrobiła - stwierdziła beznamiętnie, tak jakby w ogóle bez sensu.
- Wiem że sie przyjaźniłyśmy od urodzenia, no. Ale okazała się zwykłą świnią i tyle - stwierdziła, próbowała być silna ale coś jej nie wychodziło
Ruda westchnęła i ciągle stojąc spojrząła na siostre.

miss.

Nagle wszystko zaczęło się trząść, obrazy spadały ze ściany, przedmioty na komodach i szafkach sie poprzewracął częśc pozbijała, prąd się wyłączył i w ogóle katastrofa.
-Matko... co się dzieje? - Anna mimowolnie przysunęła się do starszej siostry, która była tak samo przerażona.
Zanim Ruda zdążyła cokolwiek powiedzieć żyrandol spadł ze ściany, tuż przed kanapą.
- To... to jest chyba trzęsienie - wydukała. Wtedy wszystko umilkło, jak szybko sie zaczęło tak szybko się skończyło. - Ann, nic Ci nie jest?

miss.

Wyszły na zewnątrz
- O cholera... - mruknęła Ruda patrząc na swój dom a także na okolice, gdzieś wył alarm w samochodzie, asfalt był popękany, kataklizm. Wyjeła telefon i wybrała numer i zadzwoniła. Przeproawdziła w miarę kótką rozmowę prawie krzycząc do telefonu.
-Gdzie dzwoniłaś?
-o Andego, niedługo powinien przyjechać nam pomóc. Zadzwoń do rodziców, bo jak sie dowiedzą niewiadomoskąd to mnie przeklną - rzucia siostrze telefon a tamta zadzwoniła.

Arno

Mason poszedł "zwiedzać" Wisteria Lane. Pierwszym domem do którego podszedł był dom z zawalonym dachem. Podszedł do drzwi i sądząc, że nie spodziewający się gości sąsiedzi w takiej sytuacji nie potrzebują by ich informować, zresztą i tak Mason nie miał zamiaru zapukać, wiedział , że drzwi będą otwarte. Otworzył drzwi i niepewnie wszedł do domu, stanął w salonie, który cały był zniszczony, po czym postanowił sprawdzić , czy mieszkańcy domu są obecni.

- Czy ktoś jest w domu?!

Mason czekał na odpowiedź i rozglądał się niecierpliwie po salonie, a w zasadzie.. pobojowisku.

miss.

Zdziwiło ją, że drzwi sa otwarte była pewna że je zamknęła. Weszła dalej do domu, do salonu.
- O... coś się stało? - zapytała no bo jakis facet stał w ich salonie, no xD

Arno

- Czy coś się stało?!... Trzęsienie się stało!

Spojrzał po młodej dziewczynie lekko się uśmiechając.

- Jestem Mason Devouey, tzn. Mason Wink

. Właśnie z bratem,siostrą i matką wprowadziliśmy się.... przed chwilą dosłownie no i zobaczyliśmy co się wydarzyło i postanowiłem poznać sąsiadów przy tej jakże miłej sytuacji.. podobno najlepszych przyjaciół poznaje się w biedzie.
Widze , że u Was i tak nie jest źle. A Ty jak się nazywasz? ...

Chłopak lekko zarumienił się.. zawsze był rozgadany no i tym razem też nie mógł przestać. Nadal patrzył na zestresowaną blondynkę.

miss.

- Anna. - przedstwiła się ściskając w ręce telefon który przed chwilą wygrzebała spod pyłu i resztek róznych sprzetów - Takt może nie jest tragicznie ale dobrze wcale - rozejrzała się po wnętrzu, które nie przypominało raczej tego sprzed kataklizmu. [i]No i oczywiście miło powitać nowych sąsiadów[i] - usśmiechnęła się lekko.

Arno

- Piękne imię. - nerwowo poprawił koszulę uśmiechając się do Anny. - Racja, dobrze nie jest. Może mógłbym jakoś pomóc? Wink

Chociaż z drugiej strony nie mam zamiaru się narzucać. Przeszkadzam? - spytał Mason.

miss.

- nie oczywiście że nie przeszkadzasz - znowu sie delikatnie uśmiechnęła - Dzięki za dobre chęci, ale moja siostra dzwoniła już do znajomego, który powinien w najbliższym czasie przyjechać nam pomóc. A znajac życie facet przyjedzie z całą ekipą budowlaną.

Arno

- No cóż Wasza strata, ja mógłbym zacząć od zaraz, a i tak nie mam nic lepszego do roboty.

- Mówisz, że masz siostrę... a jak ma na imie? Wink

- zapytał Mason.

- Apropo trzęsienia... jak się czujesz?... I jak dom? Jakie straty? - dopytywał gorączkowo Mason.

- Dzięki za zaproszenie, tylko czuję sie jakoś nieswojo w takich okolicznościach... - Mason nadal stał w drzwiach i przyglądał się Annie.

miss.

- No siostra to miała pecha, bo rodzice nie pomyśleli że bedzie chciała kiedykolwiek wyjechac z oslo wiec nazwali ją Cecylia. Szzcerze jej współczuje, chociaż i tak mało kto nazywa ją po imieniu, raczej wszyscy mówią poprostu Ruda. Ja pozatym że jestem w szoku, który już chyba mi przechodzi, czuję się świetnie. Jeśli chodzi to o dom, to mam dzirę w dachu, pare wybitych szyb i zdemolowane wnętrza. - biedna słowotoku dostala, ale tak zawsze ma jak sie denerwuje xD

Arno

- No nic... to chyba nie przydam Wam się tu na nic? - ząsmiał się Mason.

Cecylia - pomyślał.

- Z jej pseudonimu udało mi się wywnioskować, że ma rude włosy tak? Wink

... - zapytał błyskotliwie Mason

- Bardzo się cieszę , że dochodzisz do siebie... nie chciałem się narzucać, ale może gdzieś byśmy usiedli czy jak?

miss.

[color=red]Walnęła się otwarta ręką w czoło - Własnie usiąść... - wskazała na kanape, ale zaraz cofnęła ręke - Tylko nie bardzo jest gdzie, chociaż... - przynisła z kuchni dwa całe krzesła - proszę. A tak jest Ruda i to nawet bardzo.

Arno

- Dzięki.
Mason rozglądał się po domu.
- To moja pomoc jest tu zbędna? Wink

- Mieszkacie tu same?
- W takiej sytuacji to nawet nie wiem o czym mam z Tobą rozmawiać Anno... może opowiesz coś o sobie? Wink