Sala chorych 3

MrSiM

- To trzeba sprawdzić kto go przysłał - Rebecca znowu usiadła i wzięła swoją puderniczkę by poprawić swój wygląd

Jeanelle

Jesteś taka piekna, że nie potrzebujesz pudrować swojego ślicznego noska- rzekł i się usmiechnął.

MrSiM

- Dzięki, ale rozmazał mi się makijaż, jak widziałam gdy reanimowali Jean, nie będę mieć tak rozmazanych oczu

Jeanelle

Nie rozumiem kobiet-rzekł do Damen'a.- p co im te wszystkie pudru, cienie itd. Naturalność jest najpiekniejsza.-powiedział, a Damen skłonił głowę, na znak że się zgadza.

MrSiM

- Alex, my to robimy, aby wydobyć piękno, wtedy jesteśmy jeszcze bardziej atrakcyjniejsze. Chyba nie chciałbyś mnie zobaczyć z podkrążonymi oczętami lub czymś jeszcze gorszym - uśmiechnęła się do Alexa

Jeanelle

Szczerzemówiąc, nie przeszkadzałoby mi to-usmiechnął się.

Siedział i myślał. Może właściwie jej powiedzieć. Ale to po tym jak wyjdzie ze szpitala. Zdecydował.

MrSiM

- Tak, na pewno, byś mnie jeszcze się wstydził - uśmiechnęła się

Jeanelle

Taaa - rzekł- na pewno-zaśmiał się.

Becka-spytała- Jak ci idzie nie kupowanie?-spytała.

MrSiM

- Wspaniale - uśmiechnęła się, a torby czymś zasłoniła, aby nie było ich widać

Jeanelle

Będzie szło jej o niebo lepiej, prawda?- spojrzał na nią.

=To dobrze, zawsze w Ciebie wwierzyłam-usmiechnęła się.

A on siedział i myślał. Co by tu zrobić.

MrSiM

- Kurczę no, Maryli nie ma, Jamesa nie ma, tak by trochę humoru tu było. Może Damen zadzwoń po Marylę, bo James to pewnie ciężko pracuje.

Jeanelle

Masz i sama dzwwoń-podał jej telefon.-Nie będzie zaprzątał sobie głowy gadaniem z Marylką.

MrSiM

- Dobrze dobrze, napiszę jej smsa

Po 10 minutach Maryla przychodzi z Johnem do szpitala. Maryla wzięła też ze sobą swoją gitarę i zaczęła śpiewać piosenkę "Małgośka" xD

Jeanelle

Witam wszystkich-usmiechnął się- Jestem John Times, ojciec James'a. Miło was poznać.

Wstał i przywitał się.
-Jestem Damen, to Rebecka, Jeanelle no i Alex.

MrSiM

Ooo dzień dobry, wie pan gdzie jest James, bo zastanawiamy się czy pracuje

A Maryla dalej śpiewa, teraz pewnie tam jakieś ballady np. "Ale to już było"

Jeanelle

Sam się zastanawiam co on takiego porabia.-powiedział zrezygnowany i usiadłobok Damen'a.- A wy dzieciaki czym się zajmujecie?-spytał.

Ja i Jean jesteśmy z FBI-pokazał plakietkę.
-Ja onkologiem, tzn powinienem być teraz tu w tym szpitalu na stażu, ale niestety zostałem postrzelony..
A jak do tego doszło?- bardzo zainteresowała go ta informacja. Bowiem bardzo lubiał kryminały. Także Damen przedstawił mu sytuację, oraz opowiedział również o Sebastianie, Isabell itd.

MrSiM

- Wiem, że to może by było obgadywanie czy tam plotkowanie, ale może nam pan trochę opowiedzieć o Jamesie? - zapytała go stanowczo

Jeanelle

-Szczerze mówiąc-westchnął-Widywałem się z synem tylko w święta. I przyjechałem tu by zawiadomić go, że jego matka nie żyje. Ale mogę wam opowiedzieć jaki był do 20 roku życia. Bowiem do tego roku jego życia, mieszkaliśmy razem. Jak rodzina.

MrSiM

- Oczywiście, chętnie posłuchamy - Rebecca się ucieszyła

Jeanelle

James był inteligentnym chłopcem. Miał dobre oceny, był lubiany. Często gdy miałem trochę wolnego czasu, chodziliśmy do kina, do parku. Niestety, jestem adwokatem. Wmiarę przybywa pracy. I miałem dla niego mało czasu. Nie sądzę żebyłem złym ojcem. Mały często przychodził po skzole do moojej kancelarii. Nawet czasami pozwalałem mu wymyslać jak by tu obronić mojego klienta. Klienci zresztą też go lubili. No z zczasem, jak już kolegów wolał od ojca, to cóż, niestety ale mniej się z nim widywałem, bowiem wracałem późno z pracy. No to tyle, coś jeszcze?-spytał.

MrSiM

- Nie, już nic, czyli tak mówiąc to dzieciństwo miał dobre, a jak jego matka się do niego zachowywała, z góry przepraszam, że zadaję tyle pytań

Jeanelle

Bylismy normalną rodzina, do czasu gdy James się wyprowadził, a jego matka puszczała się przez kilka lat z moim szefem zamoimi plecami-odrzekł-Nic nie szkodzi, James o tym nie wie, że jego matka była puszczalska.

MrSiM

- I może lepiej, żeby nie wiedział - spojrzała na Johna

Jeanelle

Nie mówcie mu tego. Ja mu też nie powiem. Kochał ją. Ja zresztą tez. Była cudowną kobietą. I szczerze?-spojrzał na nich-Tęsknię za nią, chociaż ,że jej nienawidzę. Ale ją kocham.

MrSiM

- A jak się panu podoba to miejsce, chodzi mi o Fairview - znowu zadała kolejne pytanie