Dom Jake'a i Jenny - NA SPRZEDAŻ

Nina

Jake przyjechał tu jakiś tydzień temu, żeby wszystko urządzić. teraz pod dom podjechała taksówka, która przywiozła Jake'a i Jenny z lotniska. Wysiedli więc, Jake podał rękę Jen i weszli do nowego domu.

Viktor

[wchodzi Peyton]
Podchodzi do drzwi i puka.

Nina

Dał Jenny kredki oraz kartkę, żeby narysowała nowy dom i poszedł otworzyć. Na progu stała jakas kobieta.
Uśmiechnął się do niej przyjaźnie i spojrzał wyczekująco.

Viktor

-Dzień dobry jestem Peyton Corelli, mieszkam tuż obok, chciałam powitać nowego mieszkańca. powiedział uśmiechając się

Nina

- Dzień doby, Jake Jagielski - przedstawił się. - Proszę, zapraszam do środka - dodał.

Viktor

- Dziękuję. powiedziała wchodząc do środka - Skąd przyjechałeś?

Nina

- Z Tree Hill, małe miasteczko w północnej Karolinie - odparł. - Wątpię, żebyś znała, mało ludzi o nim słyszało - dodał, prowadząc gościa do salonu, gdzie siedziała Jenny.

Viktor

-Jaka śliczna dziewczynka... powiedział Peyton - To twoja córka?

Nina

Jenny spojrzała na kobietę i uśmiechnęła się, ukazując że nie ma dwóch górnych jedynek.
- Cześć - pomachała jej ręką, w której ściskała czerwoną kredką.
- Tak, to Jenny - uśmiechnął sie, rozczulony. - Rozgość się.

Viktor

- Witaj. powiedziała do dziewczynki - Mieszkacie sami?

Nina

- Taak - skinął głową. - Remontowałem i urządzałem dom przez ostatni tydzień a teraz przywiozłem Jenny. A własnie, zapomniałem spytać, czy się czegoś napijesz - powiedział i podrapał się po głowie, po czym uśmiechnął rozbrajająco.

Viktor

- Tak, poproszę wody powiedziała odwdzięczając sie uśmiechem

Nina

Przyniósł jej szklankę i przysiadł na oparciu fotela, przy Jenny.
- Od dawna mieszkasz na Wisteria Lane?

Viktor

- Hehe... zaśmiała się - Prawie tak samo długo jak ty, wprowadziłam się dzisiaj. Twoja córeczka jest tak bardzo podobna do Ciebie...

Nina

Uśmiechnął się z dumną, bo był dumny z Jenny.
- Dziękuję, chociaż nie wiem, czy aby na pewno tak jest. Ona jest śliczna, najpiękniejsza na swiecie, a ja... No cóż - uśmiechnął się skromnie. - Urodę odziedziczyła po matce, miejmy nadzieję że tylko to.

Viktor

- Ma twoje oczy, a oczy są zwierciadłem duszy.

Nina

Był dobrym człowiekiem, wiedział o tym i przyznawanie się do tego przed samym sobą nie uważał za nieskromność. Jednym z jego największych marzeń było, żeby i Jenny była dobra, więc wziął to za komplement i zarumienił się uroczo.
- Być może, ja nie dostrzegam podobieństwa, ale podobno żeby stwierdzić takie rzeczy, trzeba patrzeć z zewnątrz.

Viktor

Peyton zamyśliła się na chwilę - Cieszę się że się tu wprowadziłeś, teraz będę czuła się bezpieczniej wiedząc że w pobliżu jest silny mężczyzna

Nina

Uśmiechnął się do niej.
- Silny jak silny... Ale w razie czego, polecam się - odparł.
A Jenny skończyła rysunek, wstała z podłogi i podeszła do Peyton. Ufnie wepchnęła jej się na kolana i pokazała kartkę, na której narysowany był nowy dom, a przed domem stała autorka rysunku i jej tata.

Viktor

- Jaki piękny rysunek! powiedziała przytulając dziewczynkę -Twoja córeczka jest taka kochana...

Nina

Pokręcił głową z rozbawieniem, Jenny była zdecydowanie zbyt ufna i otwarta.
- Tato, tato, a kupisz nam psa? - zapytała jenny, drapiąc się po nosku i brudząc go kredką.
- Jenny, nie zaczynaj przy gościu, dobrze wiesz...
- A pani ma psa? - zapytała Peyton.

Viktor

- Nie skarbie... odpowiedziała z uśmiechem - Ale miałam kiedyś papugę.

Nina

- Papugi nie można przytulać - stwierdziła z namysłem. - Ja próbuję mojego tatę namówić, żeby kupił mi psa, ale on mówi, że nie możemy mieć, bo coś tam coś tam - zrobila minkę, przedrzeźniającą Jake'a.
Jake pokręcił głową i posłał upominające spojrzenie córeczce, na co mała od razu zreflektowała.
- Przepraszam, tatusiu - powiedziała słodko.

Viktor

- Tak to fakt nasza papuga tylko ciągle skrzeczała. stwierdziła Peyton patrząc na małą dziewczynkę - Pieski są fajne ale trzeba często z nimi wychodzić i po nich sprzątać, myślę że kiedy trochę podrośniesz twój tatuś zgodzi sie na psa. powiedziała z uśmiechem

Nina

Spojrzała na Peyton bystro.
- Ale ja już jestem duża, wiesz proszę pani? - zapytała nieskładnie. - A tak w ogóle, to proszę pani, masz na imię Peyton, tak?